44 -
Met het begin van de oorlog
was het met de oliehandel
gedaan. Nu kwam echter wel
het moment dat hij veel ge
mak had van het feit, dat hij
sigarenmaker was geweest. In
de oorlog maakte hij sigaren
van tabaksbladeren van eigen
teelt. Daarbij maakte hij ook
nog sigaren voor leveranciers
die zelf de bladeren leverden
uit onder andere Anna Pau-
lowna. Om niet als dwangar
beider naar Duitsland te moe
ten is Nan boerenarbeider
geworden in de Schelpenbol-
weg en daarna nog visserman.
Toen later de omstandigheden
zo werden dat hij toch weg
moest, is hij ondergedoken.
Na de moeilijke oorlogsjaren is Nan Kat weer
postbode geworden en werd hij in ere hersteld.
Toch is er nog iets heel bijzonders voorgevallen.
Toen de oorlog net voorbij was, kwamen er twee
heren vragen of de heer Kat schade had onder
vonden van de twee jaar die hij in het concen
tratiekamp Auschwitz had doorgebracht. Nan
begreep niets van die vraag. Maar na het gesprek
bleek dat er uit een Duits archief opgedoken was,
dat hij een keer in de Westerlander Koog illegale
lectuur, die daar gedropt was door geallieerde
vliegtuigen, had gevonden. En als postbode wist
hij waar de goede vaderlanders woonden en hij
had ze bij die mensen in de brievenbus gedaan.
Op zee - 25 juli 1981
Nan de hobby-kippenboer
Maar je verrader slaapt nooit,
dus als ze hem toentertijd ge
vonden hadden zou hij waar
schijnlijk zijn afgevoerd. Nan
zei altijd: "Dan had ik niet
meer op deze stoel gezeten."
Later verhuisde hij met zijn
gezin naar de Westerlander-
laan, waar zijn vrouw het
postagentschap beheerde.
Hun dochter Mary is daar
ook geboren en het gezin
was compleet. Daarna is hij
nog verschillende keren op
Westerland verhuisd. Hij had
als postbode alle tijd, op het
eind van de wijk ging hij al
tijd een praatje maken en een
borreltje drinken bij R. Kooij
in de "Postboot", daar kwa
men vooral de verhalen van vroeger weer boven.
Toen Nan veertig jaar in dienst van de PTT was
is er een bescheiden feestje gevierd in huize Kat.
Er waren vertegenwoordigers van de PTT en
naaste collega's aanwezig. Nadat hij een officieel
45-jarig dienstverband had (van 16 juni 1930
tot 31 maart 1975) kreeg hij een bronzen me
daille, waarop onder andere stond: "Ten afscheid
staatsbedrijf der PTT, laatstelijk als besteller eer
ste klasse der PTT te Hippolytushoef."
De laatste twee jaar daarvan heeft hij om gezond
heidsredenen niet kunnen werken. Thuis ver
veelde hij zich echter niet. Hij was een liefheb
ber van vissen en had zelf een 'zwanenbootje' en
ging vooral peuren op de Waddenzee, op paling
en platvis, een prachtige sport.
Ook hield hij kippen als hobby. Met behulp van
een broedmachine broedde hij eieren uit. Zelfs
eieren van kalkoenen die, zoals Nan altijd zei, wel
dronken leken als ze uit het ei kwamen. Ze liepen
allemaal te waggelen. Hij verkocht ook op bestel
ling eendagskuikens voor een bedrijf uit Gelder
land, die direct thuis werden gebracht.
Uit dit levensverhaal van Nan Kat blijkt wel dat
hij alles aanpakte om voor zijn gezin te zorgen. De
jaren dertig waren niet gemakkelijk, hij noemde
de crisisjaren altijd "Het blikken tijdperk." Maar
door hard te werken heeft hij het goed gekregen.
Nan Kat is in 1994 door verval van krachten
overleden. Zijn vrouw Pieternella Kat-Haanstra
stierf eerder, in 1991.
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hóögte" - 22e jaargang nr. 2 - 2010
