- 126 -
uit kerkelijke hoek. De stichting Pensioenfonds
voor kerkelijke medewerkers der Nederlands
Hervormde Kerk verklaarde zich bereid een le
ning van 300.000,- te verstrekken. Voor deze
lening werd op de raadsvergadering van 5 juli
1963 gemeentelijke garantie verleend. Er kwam
ook gulle medewerking uit de burgerijDe dames
Smid-Kooij, Breed-Joffer en anderen organiseer
den acties en sloegen geld voor het bejaarden
centrum uit elk feestje. Van het opgehaalde geld
kon de inrichting van de eetzaal worden betaald
en een cadeau voor de nieuwe kapel. In decem
ber 1963 werd Kapellehof in gebruik genomen,
op 25 januari 1964 werd het gebouw feestelijk
geopend. Het gebouw had een capaciteit van zes
tweepersoonskamers en veertig éénpersoonska
mers met elk een eigen toilet. Aan het eind van
elke gang was een douchegelegenheid voor ge
zamenlijk gebruik. De tweepersoonskamers had
den een aparte slaapkamer en een eigen douche.
Als beheerders werd het echtpaar J. Wolthuizen
aangesteld. Dat het tehuis voor ieder toeganke
lijk was bewees het eerste diamanten huwelijks
feest dat er op 12 mei 1964 werd gevierd. Het
bruidspaar Kees Silver en Jannetje Bossen was
afkomstig uit Nieuwe Niedorp. Nu restte nog de
kapel af te bouwen. Op 24 mei 1964 nam de pro
testantse bevolkingsgroep van Den Oever met
weemoed afscheid van de oude "Kapel" aan de
Voorstraat met haar eeuwenoude geschiedenis.
De Kapel
In de eerste helft van de 17e eeuw werd door de
Verenigde Oostindische Compagnie het gebouw
in Den Oever gesticht. Het voorste gedeelte van
het gebouw werd gebruikt als opslagplaats voor
benodigdheden van de schepen van de V.O.C.,
die op de rede van Texel liggend, hier nog kon
den bijladen. Achter dit pakhuis, door een poort
met het pakhuis verbonden, stond het St. Elisa-
bethgasthuis, waarin de zieke zeelieden van de
V.O.C. verpleegd konden worden. Aan het eind
van de 18e en het begin van de 19e eeuw beleef
den de Wieringers een gouden tijd. De schepen
van de V.O.C. werden steeds groter, maar ook
de zandbank Pampus voor de mond van het IJ.
Het vaarwater werd ondieper, waardoor de zee
lieden na een lange reis stranding vlak bij de ha
ven vreesden. De kostbare lading werd daarom
uit de schepen geladen in lichters, bemand door
Wieringers. Deze brachten de lading naar Am
sterdam. Wat zij niet konden laden, werd opge
slagen in het oude pakhuis in Den Oever. Om de
ontscheping gemakkelijker te maken, waren bij
Den Oever een aantal wierdammen zee-inwaarts
gebouwd, waarlangs de zeeschepen konden af
meren. Na het graven van het Noord-Hollands
kanaal en later het Noordzeekanaal voeren de
schepen niet meer langs Wieringen naar Amster
dam. Het oude V.O.C. pakhuis werd daardoor
overbodig.
De kleine gemeenschap van Den Oever woonde
in die jaren in hun lage huisjes rond dit oude pak
huis. Wanneer zij ter kerke gingen moesten zij te
voet naar Oosterland, een drietal kilometers ver
der. In dit winderige land lang niet altijd een ple
zierige wandeling. Liever wilden zij in Den Oever
zelf kerken. Maar een eigen kerk was te kostbaar.
Daarom gingen de gedachten in de richting van
het oude V.O.C. pakhuis. Hoe men dit gebouw
verkregen heeft is niet meer te achterhalen. Een
romantisch verhaal vertelt ons van een schip
breuk van een bewapend koopvaardijschip, de
"Vrouw Janna", die op de rede van Texel is ver
gaan. Een schipbreukelinge spoelde aan in Den
De kapel in Den Oever in 1939
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 2 le jaargang nr. 4 - 2009
