- 87 -
Nadat we klaar waren met zandzakken vullen
werden we weer naar Nijmegen gebracht. Daar
moesten we erwtensoep "uitventen" in de stad.
De grote keukens in de kazerne maakten dui
zenden liters soep. We zijn een paar dagen bezig
geweest om de hele stad van erwtensoep te voor
zien. Dat bracht veel geld op dat werd overge
maakt naar de slachtoffers van de ramp.
Zoals in het vorige nummer van Op de Hoogte
te lezen viel, gingen veel schepen hulp bieden in
Zeeland, waaronder schepen uit Wieringen. Die
voeren door de stroomgaten de polders in. Ook
uit Nijmegen gingen veel schepen, groot en klein,
naar Zeeland. Ze zakten de Waal af en kwamen
enkele weken later weer terug.
GrietjeWiegman-Sprenkeling,geboren op 13 oktober 1876
en overleden op 12 augustus 1963, voor haar boerderij in
de Normert
Toen ik na enige tijd weer met verlof mocht en
op Wieringen kwam, bleek ook daar veel schade
aan de dijken te zijn. Mijn grootmoeder Grietje
Wiegman-Sprenkeling woonde toen op de boer
derij in de Normert, waar nu beeldhouwer Theo
Mulder woont. Het bleek dat ook daar de dijk
zwaar beschadigd was. Er was een groot vlot los
geslagen bij de werf in Den Helder. Het was een
zwaar vlot, met langsbalken van wel 50 cm. dik
en behoorlijk lang. Dat vlot had de dijk zo zwaar
beschadigd dat hij bijna was doorgebroken. Er
was een meterslang gat ontstaan. Als je er in
stond, kon je maar net over de rand kijken. De
top van de dijk was over vele meters verzakt. De
zware storm had niet veel langer moeten duren,
of de dijk zou zijn doorgebroken. De boerderij
van mijn grootmoeder zou dan de volle laag ge
kregen hebben.
De Noord Dijk in Hippolytushoef, februari 1953 (fotoarchief Jan Conijn)
Als ik dit zo overdenk dan herhaalt de geschiede
nis zich steeds. Mijn vader stond in 1916 met
zijn vader (dus mijn grootvader) op de dijk van
de polderWaard-Nieuwland bij de poldersteigers
en ook toen stond het water bij
zonder hoog. Het sloeg al over
de dijk heen en een doorbraak
dreigde. Toen het heel kritiek
werd, begon het water te zakken.
Achteraf was dat het moment
waarop de dijk van de Anna Pau-
lownapolder doorbrak. Dat was
de redding van de polder Waard-
Nieuwland. Nadien geeft men de
dijken die te laag waren flink ver
hoogd en versterkt met een be
tonnen rand aan de bovenkant.
Die heeft nooit dienst gedaan,
omdat zo'n vijftien jaar later de
Wieringermeerpolder droogviel
en de Zuiddijk niet meer nodig
was.
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 21e jaargang nr. 3 - 2009
