- 38 - door Martin Bril In het verhaal van de Afsluitdijk komen geen vrouwen voor. Dat is vreemd. Al die duizenden mannen die aan de dijk hebben gewerkt, moeten toch vriendinnen, verloofdes, moe ders en vrouwen hebben gehad. Met het bijbehorende geluk, verdriet en gemis. Ook kan ik me niet voorstellen dat zich bij de grote arbeiderskampementen bij Den Oever geen hoeren meldden, desnoods boerendochters op zoek naar een man. Toch zijn ze er niet - of laat ik het zo zeggen: in alle literatuur die ik over de aanleg van de dijk heb doorgeploegd, kom ik geen vrouwen tegen. En ook op oude foto's en filmbeelden zie je zelden vrouwen, en als je ze wél ziet vertegenwoordigen ze datgene dat door aanleg van de Afsluitdijk verloren ging: de visserij van Volendam en Urk, de bedrijvigheid van Enkhui zen en Hoorn. Veel klederdracht dus, maar weinig noeste ar beid, en al helemaal geen erotiek. Of liefde, zo u wilt. Preuts Nederland. God nog de baas. Gelukkig was er één vrouw op het moment suprème: Grietje Bosker uit Hippolytushoef. Zij was het die op 28 mei 1932 om iets na één uur, toen de laatste grijper keileem in de Vlieter was gestort, als eerste vrouw de overkant wist te be reiken, dit geheel tegen het protocol in. Plotseling maakte zij zich los uit de kluwen van aanwezigen op de smalle dijk (ze was daar als zus van een plaatselijke aannemer) en begon ze aan haar oversteek. 'En Grietje tilde haar rokken op', schreef Max Dendermonde, 'tot hoger dan haar molton on derbroek en samen met een paar dijkwerkers, elkaar wankel ondersteunend, strompelde zij als eerste van Noord-Holland naar Friesland.' 'De zee kolkte woest door het gapende gat', verklaarde ze later in de Enkhuizer Courant, 'we trokken onze schoenen en kousen uit. Ik droeg zijden kousen en een zwart man telpak.' Dat laatste zal waar zijn geweest, maar het jasje van het mantelpak is op oude foto's en filmbeelden niet te zien: daar draagt Grietje een witte blouse, waardoor ze bo vendien goed zichtbaar is. Van de ene kluit naar de andere bewoog ze zich voort, meer vallend en kruipend dan lopend, eigenlijk, en intussen loeiden er sirenes en stoomfluiten om het feestelijke moment kracht bij te zetten. En Grietje had al ploeterend in de blubber ook nog oog voor de omgeving; graafmachines, baggerschuiten en passagiersschepen met hoogwaardigheidsbekleders aan boord die de champagne hieven. 'Ik zag ze elkaar omarmen en dansen van geluk', herinnerde ze zich. 'Ik kon ook mijn tranen niet bedwingen. Met mijn modderhanden veegde ik langs mijn gezicht.' Je ziet het voor je. Grietje Bosker was dus de eerste vrouw. De mannen in wier gezelschap zij zich bevond, zijn naamloos gebleven. Mis schien tellen zij niet mee, omdat ze werkten aan de dijk en is Grietje écht de eerste burger, om het zo maar eens te zeggen, die de dijk overstak. 25 jaar na dato, in 1957, wisten de au toriteiten haar in ieder geval te vinden toen bij het jubileum van de sluiting iemand moest worden gevonden om een bos bloemen aan ie overhandigen. Grietje was toen duidelijk mevrouw Bosker - een rijzige dame in een lange, witte mantel, een zwart handtasje ko ket onder de arm, een sjaal wapperend om de hals. Heer Prinsen, commissaris van de koningin in Noord-Holland, mocht haarde ruiker geven. Daarna verdween Grietje Bos ker weer in de Noord-Hollandse anonimiteit om haar leven te leiden. Ze trouwde nooit, en heeft de wereld niets anders nagelaten dan haar sprong over de Vlieter. Mooi, toch wel, eigenlijk. Overgenomen uit De Volkskrant van dinsdag 29 mei 2007 met toestemming van Martin Bril. Het sluit Kat De Vlieter is gestoten, DeWieringse Grietje Busker gaat als eerste over de pas gesloten dijk op 28 mei 1932 om 13:02 uur. Het laatste bootje vaart door het sluitgat De dijk is dicht Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 20e jaargang nr. 2 - 2008

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Op de Hòògte - Wieringen | 2008 | | pagina 4