- 142 -
Om aan uitvoeringen, festivals en concoursen,
gehouden in onder andere Winkel, Kolhorn,
Avenhorn en Wieringerwaard, mee te kunnen
doen maakt het gezelschap lange dagen. Eerst
met de boot vanuit Den Oever of de Haukes
naar Medemblik, Kolhorn of van Ewijcksluis en
vandaar uit wordt de reis vervolgd met de trein
of paard en wagen. Wel is het, volgens de notu
len, altijd een gezellige boel, het spelen van de
muziek begint namelijk al bij vertrek. Het mes
snijdt aan twee kanten; voor velen uit het korps
zijn deze uitstapjes een eerste kennismaking met
de regio en voor de mensen op het platteland zijn
deze muzikanten een welkome onderbreking van
de dagelijkse sleur.
Donderdag 23 mei 1895 neemt men voor het eerst
deel aan een concours. Daags tevoren gaat men 's
nachts om twaalf uur onder zeil naar Medemblik,
waar men 's morgens om drie uur arriveert. Na een
korte rustperiode vertrekt men om negen uur onder
tromgeroffel naar het station om de trein naar Oost
huizen te nemen. Er was afgesproken dat hier een
stoomboot naar Beets zou liggen. Tot grote teleurstel
ling van 'Harmonie' en andere korpsen ziet men
deze juist vertrekken, waardoor men pas om elf uur
in Beets aankomt. 'Harmonie'moet als laatste uitko
men in de afdeling Lecture a Veu. Voor het einde van
de wedstrijd moet men alweer vertrekken, om de trein
te kunnen halen. Aan het station te Medemblik heeft
zich een grote menigte verzameld in de veronderstel
ling dat 'Harmonie' evenals 's morgens met muziek
door de stad zal gaan. De aanwezige politiebeamb
ten zeggen dat zij dit met een bekeuring zullen ho
noreren. Onder aanmoediging van het publiek richt
de directeur enkele opmerkingen richting de agenten
en gaat met de secretaris naar de burgemeester. Deze
geeft toestemming en ontvangt als dank een serenade.
Om elf uur 's avonds vertrekt men om na een acht
uur durende reis in De Haukes aan wal te gaan.
In het lokaal van S. de Vries (nu café de Postboot)
wordt een 'morgenoor of pierenverschrikker' genomen
en worden een paar nummers muziek gemaakt. Van
daar uit vertrekt met per korrie (platte wagen) naar
het raadhuis in Hippolytushoef, en speelt men nog
maals. Dan in het café nog een afzakkertje en het
concours is ten einde...
Uit het later toegezonden juryrapport bleek dat
het korps vierde was geworden maar met een
kanttekening dat men nog veel moest leren.
Doordat 'Harmonie' overal optreedt waar zich
de gelegenheid voordoet, wint het gezelschap
aan populariteit. Harmonie loopt als een rode
draad door het leven van de Wieringers, in voor-
en tegenspoed geeft het orkest blijk van belang
stelling. Het verzorgen van muziek of toneel voor
andere verenigingen of kasteleins, dit niet alleen
op Wieringen, vormt een belangrijk deel van de
inkomsten.
In de loop van 1894 komt er een verzoek om
mee te werken aan de oprichting van een Noord
Nederlandse Muziekbond voor Harmonie- en
Fanfarekorpsen. Op zondag 18 november ver
trekken enkele leden naar Hoorn voor een ver
gadering, maar door windstilte en mist arriveren
zij als de vergadering is afgelopen. De leden ont
vangen een verslag van de vergadering, daarin
wordt 'Harmonie' verzocht om met twee afge
vaardigden in het bestuur plaats te nemen. Het
bestaan van de bond is van korte duur, er is een
tekort aan aangesloten korpsen. De bond wordt
in 1897 opgeheven.
In 1903 is er de Noord-Hollandse Bond van
Harmonie en Fanfare gezelschappen, 'Harmo
nie' sluit zich niet aan bij deze bond. Ondanks de
voordelen wenst men zich liever niet te binden
aan de verplichtingen die het lidmaatschap met
zich meebrengt.
Het is niet altijd vrolijkheid bij de Harmonie. De
dood van de heer Keulen na een kort ziekbed, in
1895, roept bij de leden van de vereniging veel
emoties op. Het is het eerste sterfgeval binnen
de vereniging. Samen met het gemeentebestuur
en de school wordt een grafsteen aangeboden.
Doordat het emotioneel van enkele leden teveel
vraagt, wordt de treurmars aan de groeve niet ge
speeld.
Van andere orde is de oversteek naar de vaste
wal, is het niet de harde wind en regen die de in
strumenten van slag brengt dan wel de windstilte
waardoor vertragingen ontstaan. De overtochten
in de winter zijn door sneeuw en ijsgang dikwijls
riskante aangelegenheden.
Eerste kerstdag 1896 zal men in Wieringerwaard
optreden. Nauwelijks van wal zegt de schipper dat
het wel negen uur kan worden eer men Nieuwe Sluis
zal hebben bereikt. Halverwege besluit men om maar
ergens aan de dijk aan wal te gaan en de reis verder
te voet af te leggen. De schuit keert terug naar Van
Ewijcksluis om vandaar de instrumenten per rijtuig
te laten volgen. Na afloop van het optreden wordt al
les zo spoedig mogelijk op een wagen geladen, die het
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 19e jaargang nr. 5 - 2007
