ARMONIE" - DE OUDSTE VERENIGING OP WlERINGEN
- 139 -
u
door Gea Klein-Hamming
in samenwerking met het bestuur van Harmonie
Muziek, een klankboord dat ons gehoor stimuleert
Muziek, ook wel toonkunst genaamd, is nauw verwant aan poëzie. Alle culturen hebben in alle
tijden muziek gekend, wel wordt deze kunst op verschillende plaatsen en tijden weer anders beoefend
en ervaren. Een definitie van muziek is daarom moeilijk te geven, wat de grote verscheidenheid aan
stijlen verklaart. Een feit is echter wel dat het bij muziek gaat om hoorbare en onhoorbare elemen
ten, zoals pauzes. Door specifieke muziekinstrumenten te gebruiken wordt de stijl van de muziek
bepaald.
Muziek is een tijdskunst. Zolang de mens leeft,
moet hij ook hebben geblazen en getrommeld.
Veelal om signalen door te geven. Een trompet
of trom was eigenlijk het enige geschikte middel
om een signaal snel en over grote afstand door
te geven. Muziekinstrumenten speelden onder
andere een belangrijke rol in de communicatie
van militairen. De Romeinen hadden al voor de
Middeleeuwen hun 'militaire kapel'. Ieder leger
werd voorgegaan door een eigen groep muzi
kanten. Door de eeuwen heen ontwikkelde de
blaasmuziek zich steeds verder, nieuwe technie
ken verbeterden de bestaande instrumenten, en
maakten nieuwe toepassingen mogelijk. Zo werd
het eenvoudiger om in groepsverband te spelen
en de muziek werd voor meer mensen bereik
baar. In de 18e eeuw gaf opnieuw het leger een
belangrijke impuls voor hedendaagse fanfares en
harmonieën. Ze namen de saxhoorns en saxo
foons op in hun orkesten. Dit goede voorbeeld
deed volgen: bugels, baritons en allerhande saxo-
De Harmonie Wieringen
foons drongen ook door in de burgerij. In de
19e eeuw stond het muziekleven onder invloed
van nieuwe sociale en pedagogische opvattin
gen. De Maatschappij tot Nut van 't Algemeen
-opgericht in 1784- stimuleerde de volkszang en
de Maatschappij tot Bevordering der Toonkunst
—opgericht in 1829- droeg bij tot de ontplooi
ing van het concertleven. Door deze stimulans
werden er vanaf 1870 in steeds meer plaatsen,
in Nederland, blaasorkesten opgericht, zo ook op
Wieringen.
Wieringen en verenigingen
Immigratie moet voor 1850 zeer gering geweest
zijn. Het gemiddelde aantal inwoners was tot die
tijd 1500. In 1849 waren er bij een telling: 197
huizen, 321 gezinnen en 1670 bewoners. Wierin
gen is een kleine gemeenschap die op zichzelf is
aangewezen en waar de economische omstan
digheden van dien aard zijn dat men weinig be
langstelling heeft voor activiteiten. De Wierin-
gers worden getypeerd
als gemoedelijk, ver
draagzaam, goedaardig
en oprecht maar met
een uiterst langzaam
tempo. Een typisch
Wieringer uitdrukking
is dan ook: 'Ik lijk er
maar niet toe te kun
nen komme". Door de
indijking van de Pol
der Waard Nieuwland
in 1846 verdubbelde
het aantal inwoners tot
3000. Hoofdzakelijk
landbouwers uit West
Friesland en Gronin
gen, gebieden waar het
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 19e jaargang nr. 5 - 2007
