[liegtocht over Wieringen
- 153-
-
Bob Gorter
Uit de Wieringer Courant, mei 1919
Velen zullen zich de groote vliegmachine herinneren, die verleden week over Hollandsch Noorder
kwartier kruiste. Wij vonden hiervan een beschrijving in de Nieuwe Rotterdamsche Courant en het
zal onzen lezers wel interesseren, wanneer wij een gedeelte van deze beschrijving overnemen, name
lijk de vliegtocht overWieringen, dat dan ook de hoofdschotel van de reis vormt.
Ondermeer schrijft de correspondent dan:
...Dan richt zich weer het vliegtuig: in den af
grond onder ons veegt haar schaduw over de
ondiepe, troebele Waddenzee; wij zijn boven het
groene Wieringen en heel in de verte, en toch
zoo nabij, iets wat vaag in de zeenevelen, teekent
zich den rudimentaire vorm van Noord-Holland
het eiland Texel af. Draper zet den motor af, (zie
onderstaande toelichting, red.) en laat geleidelijk
het vliegtuig dalen; het fluitende gesuis van de
schroef is niet zóó luid, dat het voeren van een
gesprek met hem onmogelijk is. Terwijl wij in
glijvlucht over het dorpje Hippolytushoef strij
ken, en wij vormen van menschen, voertuigen en
vee weder kunnen onderscheiden, wijzen wij hem
den geheel uit baksteen opgetrokken toren van
het vlek Oosterland, met zijn stompe punt geheel
op den Noordelijke uithoek van het eiland. Lager
en lager dalen wij: sneller dan de polsslag, in ons
hoofd krijgen wij een gevoel van verdooving in de
ooren, een stekende pijn. Dat is het gevoel, dat ik
mij herinner, gehad te hebben jaren geleden bij
de afdaling in een caison, gecomprimeerde lucht
gevuld; de te plotselinge overgang van de ijle in
de normale lucht veroorzaakt een druk op de
oorvliezen, welke de nog veel geringere inwen
dige luchtdruk niet neutraliseert.
Ansichtkaart van de FK26
De FK26
In breede kringen dalen wij boven het torentje
van Oosterland, cirkelen er rakelings omheen,
boven het dak van het simpel ex-kroonprinselijk
woonverblijf. De koeien en de weide maken dolle
capriolen, als in haar prilste jeugd; de eilanders
zijn om het oude kerkje te hoop geloopen. Nooit
hebben zij van zo nabij een zo monsterachtig
groote vliegmachine gezien. Mannen en vrou
wen verloochenen hun onverstoorbare Holland-
sche besogne, lachen en wuiven, zelfs zien we er
enkelen op hun klompen dansen. Ongeveer een
kwartier lang spiralen wij zoo in sierlijke zwen
kingen om de eenvoudige pastorie met het roode
dak, met het simpele, boersche, bleekveldje, door
een goedig hekje gescheiden van het sintelpaadje,
dat leidt naar het kerkplein. Het paleis van hem,
die eens bestemd was een wereldrijk te beheer-
schen! Het kwartier van hem, die overwinnende
legerscharen aanvoerde. De Engelsman ach
ter het stuurrad lacht "a grim smile". De deur
staat open; even zien wij vaag in het portaal een
lange gedaante verschijnen; aan de opvallende
magere hooge beenen, omsloten door bruine
kappen meenen wij die gedaante te herkennen.
Maar zoodra hij uit de vensters van de kajuit der
vliegmachine een fototoestel op zich gericht ziet,
trekt de man zich terug, om zich niet meer te ver-
toonen aan onsDie daar als in een meteoor
boven het eiland zijner ballingschap zijn komen
vallen, om dan weer in de vrijheid der eindelooze
ruimte te verdwijnen
Tot zoover willen wij den correspondent van de
"Rotterdammer" volgen. Echter kunnen wij niet
nalaten aan dit artikel een kleinigheid toe te voe
genWij hebben gehoord, dat velen, die op
de ELTA voor het eerst een luchtreis meema
ken een aller-akeligst gevoel krijgen en aan het
z
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hóógte" - 19e jaargang nr, - 2007
