- 54 -
Het marinekanon dat in een open opstelling stond
waardoor het van veraf moeilijk was waar te ne
men waar de schietgaten precies zaten. Veel van
de kazematten waren voorzien van een buitenom
loop met goed beschermde opstelplaatsen voor
mitrailleurs. Aarden wallen boden tevens enige
bescherming tegen zwaar geschut. Mijnenvelden
en tankversperringen maakten het geheel af.
Het is niet verwonderlijk dat de 225 manschap
pen tellende bezetting het volste vertrouwen in
deze linie van kazematten had. Natuurlijk waren
er elders in Nederland vergelijkbare kazemat
ten, zoals bij de linies achter de rivieren en op
de Grebbeberg, maar nergens stonden ze zo ge
concentreerd opgesteld en was er een dergelijk
krachtig vuurplan ontworpen. De manschappen
waren sinds april 1939 continu aanwezig bij de
stelling. Veel was er
niet te doen, er werd Em Van de marineschePen>
veel wachtgelopen en
aandacht geschonken
aan onderhoudswerk
zaamheden. Men kon
af en toe wat drinken
in het cafeetje dat bij
de stelling was aange
legd, maar daar hield
de ontspanning wel bij
op. Toch hield men de
moed er in. Het mo
reel was goed en men
had het volste vertrou
wen in de bij de man
schappen zeer geliefde
commandant kapitein
Boers.
Heel anders was de gemoedstoestand een paar
kilometer verderop in het bruggenhoofd van de
stelling, de zogenaamde Wonsstelling. Dit was
een 9 kilometer lange verdedigingslijn die liep
van Zurich tot Makkum en deze moest een eer
ste aanval vertragen. De kwaliteit van deze ver
dedigingswerken stond in schril contrast met
die van de stelling Kornwerderzand. Achter een
geïnundeerd gebied (een inundatie is een doel
bewust onder water gezet naderingsterrein voor
de verdedigingslinie, om de vijandelijke opmars
te vertragen) was een provisorische linie van
eenvoudige uit grond en hout opgeworpen ge
vechtsruimten gebouwd. Hierin waren zware mi
trailleurs en pantserafweergeschut geplaatst. De
troepen hadden weinig vertrouwen in de kwaliteit
van de stelling en noemden deze laatdunkend de
Wee-ons stelling. Veel mogelijkheden tot verbete
ring waren er ook niet. Door de hoge stand van
het grondwater kon men bijvoorbeeld geen loop-
gravenstelsels aanleggen - men was aangewezen
op de bovengrondse bouwsels.
Een aantal maatregelen completeerde de verde
diging van de noordelijke provincies. Vanuit mi
litair oogpunt werd er weinig belang gehecht aan
de bescherming van deze provincies. Het zwaar
tepunt van het Nederlandse verdedigingsplan
omvatte de zogenaamde Vesting Holland (een ge
bied ter grootte van de tegenwoordige Randstad,
waar ook toen de meeste mensen woonden) en
de zwaar verdedigde valleistelling in Gelderland,
met de Grebbeberg als voornaamste bolwerk. In
het noorden waren slechts vijf infanteriebatal-
de torpedoboot Z-3
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hóógte" - 19e jaargang nr, 2 - 2007