- 54 - Het marinekanon dat in een open opstelling stond waardoor het van veraf moeilijk was waar te ne men waar de schietgaten precies zaten. Veel van de kazematten waren voorzien van een buitenom loop met goed beschermde opstelplaatsen voor mitrailleurs. Aarden wallen boden tevens enige bescherming tegen zwaar geschut. Mijnenvelden en tankversperringen maakten het geheel af. Het is niet verwonderlijk dat de 225 manschap pen tellende bezetting het volste vertrouwen in deze linie van kazematten had. Natuurlijk waren er elders in Nederland vergelijkbare kazemat ten, zoals bij de linies achter de rivieren en op de Grebbeberg, maar nergens stonden ze zo ge concentreerd opgesteld en was er een dergelijk krachtig vuurplan ontworpen. De manschappen waren sinds april 1939 continu aanwezig bij de stelling. Veel was er niet te doen, er werd Em Van de marineschePen> veel wachtgelopen en aandacht geschonken aan onderhoudswerk zaamheden. Men kon af en toe wat drinken in het cafeetje dat bij de stelling was aange legd, maar daar hield de ontspanning wel bij op. Toch hield men de moed er in. Het mo reel was goed en men had het volste vertrou wen in de bij de man schappen zeer geliefde commandant kapitein Boers. Heel anders was de gemoedstoestand een paar kilometer verderop in het bruggenhoofd van de stelling, de zogenaamde Wonsstelling. Dit was een 9 kilometer lange verdedigingslijn die liep van Zurich tot Makkum en deze moest een eer ste aanval vertragen. De kwaliteit van deze ver dedigingswerken stond in schril contrast met die van de stelling Kornwerderzand. Achter een geïnundeerd gebied (een inundatie is een doel bewust onder water gezet naderingsterrein voor de verdedigingslinie, om de vijandelijke opmars te vertragen) was een provisorische linie van eenvoudige uit grond en hout opgeworpen ge vechtsruimten gebouwd. Hierin waren zware mi trailleurs en pantserafweergeschut geplaatst. De troepen hadden weinig vertrouwen in de kwaliteit van de stelling en noemden deze laatdunkend de Wee-ons stelling. Veel mogelijkheden tot verbete ring waren er ook niet. Door de hoge stand van het grondwater kon men bijvoorbeeld geen loop- gravenstelsels aanleggen - men was aangewezen op de bovengrondse bouwsels. Een aantal maatregelen completeerde de verde diging van de noordelijke provincies. Vanuit mi litair oogpunt werd er weinig belang gehecht aan de bescherming van deze provincies. Het zwaar tepunt van het Nederlandse verdedigingsplan omvatte de zogenaamde Vesting Holland (een ge bied ter grootte van de tegenwoordige Randstad, waar ook toen de meeste mensen woonden) en de zwaar verdedigde valleistelling in Gelderland, met de Grebbeberg als voornaamste bolwerk. In het noorden waren slechts vijf infanteriebatal- de torpedoboot Z-3 Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hóógte" - 19e jaargang nr, 2 - 2007

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Op de Hòògte - Wieringen | 2007 | | pagina 20