-99 -
van Lou> De plaatselijke huisarts vindt het raadselachtig. Hij kent meerdere wonderbaarlijke gene
zingen: een tbc-patiënt met een vuistdik gat in de longen. Door Lou genezen. Een vrouw bi] wie de
baarmoeder was weggehaald die toch een gezonde baby had gekregen. De huisarts troost zich met de
gedachte dat de medische wetenschap nog niet
alles kan verklaren. De geraadpleegde Muidense
predikant heeft een andere verklaring. Wordt in
de Bijbel niet gewaarschuwd voor valse profeten?
De verzekeringsarts blijft vol twijfel, nog steeds
onder de indruk van het charismatische voorko
men van de armoedige Lou. Als enkele maanden
later een andere Lou adept sterft is de dokter bij
na opgelucht. Hij moet zich in Lou vergist heb
ben, niemand is toch onsterfelijk. Gerustgesteld
gaat hij over tot de orde van de dag. De huis
kamerbijeenkomsten van Lou gedijen, zowel in
Muiden, als bij volgelingen in Amsterdam. Met
de mooie donkere Mientje allengs meer als de re
gisseur werd Lou steeds bekender als de nieuwe
Jezus lichamelijk. Hij preekt overal in het land
voor volle zalen en krijgt honderden aanhangers.
Als lokkertje staat hij op de Dappermarkt in de
hoofdstad om paling te verkopen, maar is meer
geïnteresseerd in potentiële gelovigen. En die zijn
er, want Lou helpt ze ter plekke van hun kwaal
tjes af. Hier krijgt hij zijn definitieve naamsbe
kendheid als Lou de Palingboer.
Al gauw krijgt zijn groep alle kenmerken van een
sekte, met Lou als de onsterfelijke zoon van God,
meer symbool dan als leider van het geheel. Ken
merkend voor de Lou groep is de geslotenheid,
het gebrek aan corrigerende, controlerende sy
Voorblad van een uitgave van de sekte Lou
sternen en de onderlinge dwang. De socioloog MaxWeber heeft gewezen op het feit dat het charis
matische gezag blootstaat aan "routinisering". Zodra de charismatische persoonlijkheid wegvalt of
zijn gezag moet overdragen of geïnstitutionaliseerd verdwijnt de betovering. Precies dat gebeurde in
de Lou groep toen enige organisatie onvermijdelijk werd.
Harry Mulisch geeft er in "Voer voor psychologen" een ontluisterend beeld van. Mientje trok als
"Gestalte der liefde" aan alle touwtjes, ondersteund door engelen, vrouwen van verdienste. En dan
waren er vijftig Zonen van God! Met elkaar werd het apparaat van prediking, vergaderingen en uit
gave van eigen bladen gaande gehouden. Lou zat er als symbool bij en keek er naar. Rookte zijn si
gaar en dronk zijn borreltje en voerde op vergaderingen zelfs niet meer het woord. Dat ging met oude
toespraken van de bandrecorder. "Nou is hij ook nog te beroerd om te preken", smaalde zijn familie.
Mientje had hem als klap op de vuurpijl nog de bevestiging ontfutseld dat hij met meer Gods zoon
was, maar onze Lieve Heer zelf. Op zich is die gedachte niet zo vreemd als op het eerste gezicht lijkt
Meerdere wereldgodsdiensten benadrukken het goddelijke in de mens. De dichter Kloos had het a
over: Ik ben een God in het diepst van mijn gedachten. Minder bekend is dat dezelfde dichter ook
publiceerde: Satan, Gij Zijt, en zijt in elk mens machtig, daarmee aantonende dat zo met m ieder
mens, dan toch wel de dichtersziel beide polen in zich huist.
Daarmee begon de definitieve afbraak van Lou's rijk. "De Lou groep werd een heksenketel, overko
kend van duivelse brouwsels" analyseert Christine van Inghen in 1970. Ze kon het weten want ze was
zelf jaren in Lou geweest. In 1967 voert Lou nog één keer het woord in Frascati in Amsterdam. De
zaal puilt uit. Op de vraag of hij religieus was opgevoed plooide hij de tandeloze mond tot een glim-
Mensch, du bist es, der die Schöpfung verdorben hat.
Mensch, du bist es, der den Menschen verdorben hat.
Mensch, du bist Dein eigener Mörder!
lit L geuite CXCX11 LUiilgVvIViiwv, wxs»..-J
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hóógte" - 18e jaargang nr. 3 2006
