- 97 -
Al met al was het snel duidelijk dat het succes van de buitenpost Den Oever alleen in het hoofd van
broeder Tijsen had bestaan. Hij was altijd aanwezig, met aan zijn zijde zoon Bertus. Sjoerdje Zoet
hout herinnert zich hem als een vrijmoedig en openhartige man. Maar ook als een oude man, die
veel ouder leek dan hij feitelijk was. Hij werd ook altijd opa Tijsen genoemd. Op haar maakte hij een
wat verwarde indruk, zacht en aarzelend sprekend. Alleen als er gezongen moest worden, dan steeg
hij boven zichzelf uit. Uit volle borst zong hij, ook solo heel mooi, zijn lievelingslied: We gaan naar het
land van de reinen van hart. Hij zong wel voor twee! Dat was ook wel nodig, want behalve hij en zoon
Bertus was er alleen Willem van Liere bij die een mooie bariton had en Sjoerdje zelf, die het geheel
begeleidde op de accordeon. Dat klonk toch wat dunnetjes in de straten van Den Oever.
Na vier maanden was voor Sjoerdje het Oeverse
avontuur voorbij. Ze vervolgde haar zendingswerk
op het muziekdepartement van het Hoofdkwartier
in Amsterdam en trouwde in Den Helder met haar
kapitein Verwaal. Ze deed de nodige stof opwaaien
door niet de gebruikelijke zwarte fil d'Écosse kou
sen te dragen, maar o zo mondaine Amerikaanse ny
lons, toen nog zeldzaam in Nederland. Hoe wuft!
Kapiteine De Bruijn volgde haar in Den Oever op.
Die had een reuze succes met een bazaar, waarvoor
de Oeverse bevolking en middenstand ruimhartig
hadden geschonken. De opbrengst was groot voor
die tijd: 226, -. Winter 1948 vertrok ook kapi
teine De Bruijn alweer en deed luitenant Slagter
zijn entree. Die kwam eigenlijk alleen vanuit Den
Helder voor de zondagschool. De samenkomsten
waren wegens gebrek aan belangstelling allang op
geheven. Zo stierf de buitenpost Den Oever van het
Leger des Heils een langzame dood.
Trouwfoto van Sjoerdje Zoethout en kapitein Verwaal
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 18e jaargang nr. 3 - 2006
