- 84 -
Als Lou in gebreke blijft bij de betaling der termijnen neemt Kokelaar de hele financiering over en
laat Lou enTrijn gratis in de nieuwe woning trekken.
Materieel blijft het kwakkelen met Lou, maar in geestelijk opzicht bloeit het koren. "Hij had stijl van
praten", zei zijn vrouw, "hij keek dwars door de materie heen en zag verborgenheden en kon je daar
door van ziekten genezen". Daarom noemden ze hem de profeet, of ook wel de man Gods.
Hij was definitief gestopt met het geloof der letterknechten, zoals hij predikanten betitelde. "Veel
mensen menen te geloven, maar het woord schiet geen wortel. Laat ze naar de kerken gaan met hun
wetjes zonder werking en met hun ingebeelde hemel naar de hel gaan".
Dat ging er bij zijn volgelingen in als Gods woord in een ouderling. Het waren mensen met een on
vrede in hun eigen godsdienstige achtergrond. Of niet-gelovigen die in het leven teleurgesteld waren,
met argwaan tegen de kerken en intellectuelen. Zij legden graag hun lot in handen van deze speciale
zaligmaker die ze beloofde al hun zonden van hen weg te zullen halen. Ze vielen voor de vreemde
mix van de tale Kanaans en de platte humor en dictie van Lou. Het gegoochel met Bijbelteksten en
een overweldigende persoonlijkheid deed de rest.
De groep gaf troost in een wereld die zuchtte onder crisis en werkloosheid die vooral de mensen van
eenvoudige huize trof en bij Lou compensatie voor hun eigen kleurloosheid vonden. Geborgen in
een geest van wereld vijandigheid en uitverkorenheid. De toneelschrijver Ger Beukenkamp, auteur
van een toneelstuk over Lou's leven zei dat Lou eigenlijk het bewijs is voor de maakbaarheid van
God. Lou had op iedere vraag een antwoord dat goed klonk. "Voor mensen die deuken hadden op
gelopen in de oorlog - en wie had dat niet? - is dat heerlijk".
"Uit alle hoeken van Noord-Holland kwamen ze naar Lou", zegt Piet Kranenburg, "iedereen vond
het machtig mooi zoals hij voor de vuist weg preekte". Ook Piet was zo onder de indruk dat hij wel
licht tot de groep zou zijn toegetreden, ware het niet dat hij door huwelijk met de familie Voorthuij-
zen werd geparenteerd. Hij trouwde met Sjepke, een dochter van Cor en Annie Voorthuijzen. Cor
was een jongere broer van Lou, die bij de aanleg van de Afsluitdijk door een bedrijfsongeval met een
kraan om het leven kwam. Zijn weduwe Annie hertrouwde met Piet de Vries uit Hippolytushoef,
timmerman, masseur, filosoof, kunstliefhebber, sterrenkundige en fotograaf. Vermaard ook om zijn
culinaire liefhebberijen in spinnen en kikkers. Sjepke had de typerende negatieve houding van de
Voorthuijzens ten opzichte van hun bekende familielid Lou.
Kranenburg: "Van Sjepke mocht ik niet meer naar ome Lou, ze vond het maar gevaarlijke onzin wat
die uitkraamde. Vader Piet en ik waren heimelijk jaloers op Lou, omdat hij zoveel succes had bij de
vrouwen. Wat een mooi leven, hij kon iedere vrouw krijgen die hij wilde".
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Höógte" - 18e jaargang nr. 3 - 2006
