-^7^.
- 77 -
WEE GELOVEN OP EEN KUSSEN
itfulijtuHi aan twi ïmti ttcr plcrfjtiixc
iticstijiiun toi ME&maWt &tr fl.niiccïilc.
Meestal geldt dit gezegde voor een echtpaar met verschillende geloofsovertuiging. Hier geldt het
voor Jan van Reintje persoonlijk. Van huis uit behoorde Jan tot de Ned. Hervormde Kerk en daarvan
de rechtzinnige tak, de zogenaamde Evangelisatievereniging Rehoboth, met een eigen gebouwtje in
de Koningstraat in Hippolytushoef. Deze vereniging was op het eind van de 19e eeuw opgericht, om
dat sommige Wieringers zich niet konden vinden in de wel erg vrijzinnige Hervormde Gemeente. De
band met de moederkerk werd echter nooit helemaal doorgesneden. Daardoor waren ze wel verplicht
zich te laten bevestigen door een Nederlands Hervormde predikant in het officiële kerkgebouw van
de moederkerk. Hun eigen voorganger was "slechts" een zogenaamde godsdienstonderwijzer, geen
universitair gediplomeerde godskenner. Maar zich laten bevestigen door een liberale dominee die
alles maar goed vond? Dat nooit. Jan van Reintje zeilde op een zondagmorgen helemaal naar Texel
om zich door een strenge dominee aan te laten nemen.
toat gij Ijciu, npbat nirmanfi irtue Urotin nettte.
Bevestiging tot lidmaat te Texel
Hij was vaak aanwezig bij de diensten die voor de werkers aan de Afsluitdijk werden gehouden in de
Kapel (nu onderdeel van het Zuiderzeemuseum) of in Land in zicht, het ontspanningsgebouw van
de Zuiderzeewerken. De directie had speciale voorgangers aangesteld voor de zending onder de vaak
rauwe polderwerkers. Dit tot ongenoegen van de Evangelisatievereniging die zichzelf daarin een be
langrijke en lucratieve rol had toegedacht. Jan vervulde in die diensten de rol van koster. Hij deed de
voorbeden en was een vertrouwensman en raadgever van de veelal jonge kandidaat dominees.
Toch moet hij in zijn kerkelijk leven iets gemist hebben. Hij was een sociaal bewogen mens die vond
dat Gods woord niet alleen op de kansel moest klinken. Hij was een voorstander van praktische
sociale hulpverlening waar dit nodig was. Toen Jan Kalf, de zoon van buurman Kalf, bakker in de
Zeestraat, ziek werd, maar geen steun ontving, zodat diens gezin dreigde te verkommeren, kwam Jan
meteen in actie. De collecte die hij hield bracht 60, - op, genoeg om het gezin zes weken te laten
overleven. Bij de bakker kon hij sindsdien geen kwaad meer doen.
*pmb. 8 IJ,
Pat 's UijanöB niarijt,
Pat 'a boofEii hvadjt
H3ii utniiucL- H niilvoottc
(ttttft Ifcmcllrnart
IBtjti fjavt ti<m b' aarb.
CtptniEcrbür mijn aelimtir,
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 18e jaargang nr. 3 - 2006
