n
EN SCHRIJFT ONS VAN WiERINGEN:
-11 -
ooo r.ü-" Os,'OmCn< Uv'j t»w»t D:^o
Over welke personen gaat deze kaart?
Afzender is Nan Omis geboren in 1865 aan De Haukes, schipper.
Hij trouwt in 1888 met Dieuwertje Rotgans. Ze krijgen twee kin
deren, Cornelis geboren in 1889 en Evert geboren op 29 augustus
1890. Hun moeder Dieu
wertje overlijdt twee dagen
na de geboorte van Evert.
Nan Omis trouwt in 1898
voor de tweede keer met
Maartje (zich noemende
Geertje) Rotgans, geen zus
van Dieuwertje. Maartje
(Geertje) schrijft deze
kaart.
Den 27e Juli a.s. hopen onze
geliefde Ouders en Groot
ouders
N. OMIS Cz.
en
G. OMIS - Rotgans
hunne 40-jarige Echtvereeni-
ging te herdenken.
Hunne dankbare Kinderen
en Kleinkinderen,
C.
E.
L.
T.
OMIS.
OMIS.
TROMP
TROMP
- Mostert.
GEERTJE.
RINNIE.
Wieringen, Juli 1938. jf!
zoo ooo:::o::: ooo :;;o:::oüü
Heden overleed door J
een noodlottig ongeval
in het Gemeente - zie-1
kenhuis te Den Helder!
onze geliefde Broer, Oom
en Neef
EVERT OMIS,
in de ouderdom van ruim
59 jaar.
C. Omis.
T. Tromp - Mostert
L. Tromp.
G Veuger
H. Veuger.
G. Nieuwland
H. Nieuwland.
R. Tromp
T. Tromp - Vink.
Rotgans
Tromp
Onder aan de briefkaart:
vader is dus Nan Omis,
moeder is Geert je Rot
gans, C is broer Cornelis,T
isTrijnie Mostert. Trijnie is
een pleegkind van de fami
lie Omis. En dat is dan de
kink naar Geert je Nieuw-
land-Tromp in Canada, want deze Trijnie trouwt met L.
Tromp. Wat een briefkaart allemaal niet kan beleven.
Annie.
Wieringen, 4 Juni 1950.
De teraardebestelling
zal plaats hebben Woens
dag a.s. n.m. 2 uur van
uit de Ned. Herv. Kerk te
Westerland.
Oude zeden en gewoonten worden op het eiland nog altijd in ere gehouden en het gaat moei
lijk daarin verandering te brengen. Toch kan men op het westelijk gedeelte van het eiland een
oud gebruik als tot het verledene toebehoren beschouwen; het was de gewoonte dat veertien
dagen na de tulenmarkt (of kermis) vele jongelui of paren in gezelschappen van vier tot zes
personen per rijtuig een bezoek aan Den Oever brachten, wijl het dan die dag aldaar kermis
was; men verlustigde zich daar met de dans tot de avond en dan begaf men zich in gezelschap
van onderscheidene rijtuigen naar het dorp Hippolytushoef; maar de rit ging niet zo netjes als
de reis erheen. Allen flink bezweet van het dansen en ook van het drinken, reed men in volle
draf terug; geen gevaar meer ziende, trachtte men elkaar op de lange weg voorbij te rijden en
niet zelden kreeg men bij die wedrennen een ongeluk. Geen wonder dus dat vele ouders in
angst waren, als hun kinderen die dag gingen rijden en een zucht van verlichting ontsnapte hun
borst als alles goed was afgelopen.
Allengs wordt dit woeste feest minder. Denkelijk spruit dit voort doordat de ouders de kinde
ren er telkens aan herinneren, welke angst zij hebben uitgestaan.
Zondag 12 augustus, de bewuste feestdag, is er geen enkel gezelschap uit rijden geweest, zeker
tot grote vreugde van vele ouders, die nu niet ongerust behoefden te zijn over hun kroost. Dit
afschaffen van een oude gewoonte juichen wij van harte toe; wij zien daarin dat de liefde voor
de ouders hoger staat dan de woesterijdersdag, terwijl menigeen gevrijwaard wordt door wilde
vrolijkheid een ongeluk te krijgen, öf wat nog erger is, door eerst zich nat bezweet te dansen
en daarna een te sterke afkoeling te ondergaan op het open rijtuig, dat voor de gezondheid zeer
schadelijk is en noodlottige gevolgen kon hebben.
Uit "'t Vliegend Blaadje", XXIIjaargang, 1890, nummer 2244
O
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 18° jaargang nrt 1 - 2006
