Herinneringen aan de Openbare Lagere School
- Ill -
Schoolkinderen op 't Hoekje in 1915
1 april 1911 (Uit de Wieringer Courant 1971)
doorAb. v.d. Oever
Als ik over "Het Hoekje"te Hippolytushoef rijd valt mij steeds weer de lege plaats op die de afgebro
ken oude openbare lagere school heeft achtergelaten. Deze plaats die thans al weer enkele jaren in
een parkeerplaats herschapen is.Thuisgekomen wilde deze plaats me niet los laten en gingen mijn
gedachten zo'n ruim 60 jaren terug. Ik kan mij nog heel vaag herinneren dat voor de oude school het
gemeentehuis stond. De verbinding Beltstraat - Hoekje was in die dagen niet bepaald breed te noe
men. Doch terug tot die oude school. Wat zijn hier een zee van herinneringen aan verbonden. Om
precies te zijn op 1 april 1911 betrad ik aan moeders hand dit sombere gebouw. Jasje en muts eerst
aan de kapstok gehangen, de klompen er netjes onder. Mijn kapstoknummer weet ik nog, het was
no. 76. In mijn broekzak een prachtig nieuwe glanzende sponzendoos, gekocht bij Kort List en Ma-
rijtje, 't winkeltje naast de school. Marijtje had een uitgebreide collectie leien en griffels, snoep enz.
benevens potten en pannen, vele van rood Fries aardewerk, zogenaamde letterpotten. Bij het toen
malige hoofd van de school, de heer J.B. Tijm, werd het pokkenbriefje, nog in mijn bezit, ingeleverd,
vermeldende het feit "dat zich negen koepokken hebben ontwikkeld". Tegen deze mijnheer keken
wij zowel letterlijk als figuurlijk op, niet alleen dat hij het hoofd was, maar ook zijn lengte loog er niet
om, hij was 2.03 meter lang. Kleuterscholen kenden we toen nog niet, zodat we met een bezwaard
hart en een beetje onwennig door moeder werden achtergelaten, toevertrouwd aan de goede zorgen
van juffrouw Adrianie. Het leslokaal zag er donker uit, de muren van boven witgekalkt en de onderste
helft zwart geverfd. De ramen waren, althans de onderste, voorzien van matglas, de bovenste gewoon
vensterglas. Als we het orgel van Arie Visser wilden zien, dat nog al eens op "Het Hoekje"speelde,
moesten we op de bank gaan staan, wat aan de juf dan het nodige commentaar ontlokte. De banken
waren donker bruin geverfd en geschikt voor vier kinderen; aan de muur enkele platen van "Pim en
Mien", later omgedoopt in "Ot en Sien".
De vriendelijke juf zette ons direct op ons gemak. Ik werd op de hoek van de tweede bank van voren
gezet, verder zaten nog in die bank Jan Bosker Ozn., Jan Jongkind Szn. en Piet Kraan. Czn, al deze
drie zijn reeds lang overleden. Van deze dag kan ik me nog herinneren dat we een lei kregen met een
griffel en een liniaaltje, door ons "lijnhout"genoemd. Verder kregen we de mededeling er bij dat we
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 17e jaargang nr. 4 - 2005
