- 75 -
Ook gingen ze boodschappenbriefjes ophalen en de bestellingen rondbrengen.
Na enige tijd kreeg Pietje kennis aan Cor Borst uit Breezand, hertrouwde in 1950 en ging bij hem
aan de Keins wonen. Pietje en Cor kregen samen nog twee zonen. Weduwe De Vries, ouder gewor
den, kon het winkeltje niet meer alleen beheren. Haar oudste dochter Marie Doesburg-De Vries, die
met haar gezin aan de Molgerdijk woonde, had een middenstandsdiploma gehaald en besloot haar
moeder te gaan helpen. Zij en Ferdinand kochten het winkeltje en verhuisden naar Zandburen, waar
zij het winkeltje hebben voortgezet tot 1957. Haar moeder bleef er ook wonen, tot haar gezondheid
zo achteruit ging dat zij verzorgd moest worden in het Noorderlicht, waar Marie de Vries-De Haan
op 84-jarige leeftijd is overleden.
Jb. Koorn, Export van vis en schelpvis - 1923 - 1971
Jaap Koorn werd in 1893 geboren. Zijn ouders, Dirk Koorn (1863-1946) en Trijntje Vregat (1867
1946), woonden te Westerland. In die tijd was de haven van de Haukes belangrijk als aanlegplaats
van de postboot en ook de vissershaven van het eiland. Koorn senior was handelaar in vis en zeegras
(wier). Hij kocht de vis die de vissers
in de Haukes aan land hadden ge
bracht en exporteerde die naar Enge
land en België. Als het wier gemaaid
en verwerkt was, werd het opgesla
gen in de twee wierschuren van fa.
D. KOORN Zn, die verspreid op
het eiland stonden. Vanuit die schu
ren werd het wier verhandeld en ge
ëxporteerd. De wierpakhuizen waren
oude boerderijen. Eén ervan stond
op de hoogte te Westerland en is na
de oorlog gesloopt, nadat het onbe
woonbaar werd verklaard. Het andere
wierpakhuis was een lange Wieringer
boerderij, door meer gezinnen be- Jaap Koorn, Rita Koorn-Berkemeier en Jaaps jongste zus Rika.
woond. Deze stond op Stroe, richting
de Waddenzee. In de oorlog is het gebouw verbrand, nu is er een grote camping.
Het gezin van Dirk en Trijntje bestond uit zoon Jaap en dochters Maartje, Geertje, Neeltje en Hen-
derieka. Eenmaal opgegroeid kwam Jaap bij zijn vader in het bedrijf. In 1918 trouwde hij met Marie
Berkemeier, geboren in 1894. Zij vestigden zich aan het Kerkplein nummer 6, later de Midden-
standsbank. Daar werd hun dochter Dicky geboren.
In 1923 trok Koorn senior zich terug uit het bedrijf. Hij was toen zestig jaar en had een opvolger. De
naam werd toen: Jb. KOORN, EXPORTVANVIS EN SCHELPVIS. Koorn handelde met de firma
Baxter in Londen. In zijn jeugd was de haven van de Haukes nog een levendige vissershaven, maar na
de voltooiing van de Zuiderzeewerken veranderde dat en ging de vis naar de visafslag in Den Oever.
De wiervelden in de Waddenzee verdwenen door een wierziekte en veranderde zeestromingen, en
vele Wieringers moesten een andere bron van inkomsten zoeken. Koorn heeft de wierpers destijds
geschonken aan het Zuiderzeemuseum te Enkhuizen. De wierpers is daar te bezichtigen als herin
nering aan deze periode in de geschiedenis vanWieringen.
Door zijn contacten in Engeland wist Koorn dat de Engelse koks veel gebruik maken van schelpdie
ren, zoals kokkels. Kokkels waren volop aanwezig in de Waddenzee, maar werden in Nederland niet
gegeten. Koorn besloot om in plaats van het wier ook schelpdieren te gaan exporteren. De kokkels,
wulken en mosselen uit de Waddenzee werden ingelegd in zout of zuur, waarna de kokkels vanuit
Harlingen met de General Steam verscheept werden naar Londen en de wulken naar België.
In 1936 liet het echtpaar Koorn-Berkemeier naast de boerderij van hun zwager Willem Snooij, die
getrouwd was met Anna Berkemeier, een woonhuis bouwen op Zandburen, nu nr. 8. Daar heeft
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 17e jaargang nr. 3 - 2005
