FKES WEEROM
Gert ten Bokkel in zijn zeilskuutje in
de haven van De Haukes
door Trijnie Kuut-Wiegman, Westerland
As mien opie nou tach nag erus weerom kwam,
zomaar derus efkes voor een poos.
Den zou ze vast bij der eigen docht heawwe,
wat is hier nou toch allegaar loos.
Ze pakt hur kaper, stapt den in d'r sundagse hölleste,
loopt zo deres een endje en gelooji d'r ogen niet.
Want dut is tach echt gien skhim meer,
van 't eiland zöas ze 't iens lang leden achterliet.
Weer is nou Keetjes boeskippewinkel,
die stond deer ginds tach op de hoek.
En den de herberg van ouwe Marijtje,
deuze liekt nou ök wel hillegaar zoek.
Ze komt van die jonge matjes teugen
in een kort rokje, en veul te klein truitje.
Die lópen allegaar te koud en te naakt,
de vrouwlui drège niet ien een boezel.
Gien huiletje, kap ofWieringer dracht,
die nag de grongd meer raakt.
En naast het boerenzangdpad van weleer,
raast nou glimmend blik over brede wegen
Gien kar mit peerden zie je meer
en een tilbury of landauer kom je ök niet teugen.
Zó lóópt ze deur de Kerkebuurt
richting de leage Haukes,
voer een uitje naar de Vaste Woal
wil ze mitjo Bais z'n postboot mee.
Maar weldra in "de Koog ankommen
ziet nuaregens het lichtbaken van de Zuiderzee.
Ze mist het Veerhuus an de Haukeshaven,
de zeilskuutjes mit ansjoopvis en de geur van taan.
De houten botters, de wiermaaiers in hun kleine aakjes,
den zal ze hier ök maar varder gaan.
Den op "de Hoelm "ankommen,
blieft ze efkes staan en zucht derus diep.
Ja hier herkent ze 't schulpenpoad over de ouwe wierdiek,
't is of ze er gusteren nag liep.
Nou tach ök maar derus in dörrep kieken,
deer gunter steekt gelukkig nag dezelfde torenspits,
hóóg boven het groene bomengebladerte,
miskien dat het deer wel aars is.
In de verte ziet ze de wieken van een molen droaien,
't is warempel nag "de Onderneming"mit z'n rieten kap.
Deuze liekt nou nag wel mooier worren as eerder,
deer heawwe ze effen goed op past.
In dörrep raakt ze het spoor helegaar bijster,
tussen nieuwbouw met blommen- en veugelnamen,
huzen mit serres van glas.
Varderop zoekt ze naar 't rietgedekte stolpje
van Kees en Maartje,
ze wist toch zeker dat hullie boerenbedoeninkje deer iens was.
-22-
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 17e jaargang nr. 1 - 2005
