SE
4piBONk< (y-Arr^ifg^mp
ABBÈMAlmBkDÏlNA tRjt-
TXË0ï!t "Htlt EVAN,' d L,Yv 1171'
gen, omdat zij anders de hoge overheid zou inschakelen. Ook de predikant kreeg het dringende
advies zich stil te houden. 5) Noch Ovittius, noch de Wieringse overheid wenste zich echter bij de
wil van de classis neer te leggen.
De al zo vaak verjaagde Fries voelde zich diep gegriefd over de in zijn ogen onrechtvaardige behan
deling die hem ten deel viel. Op 29 mei richtte hij schriftelijk een vlammend protest aan de classis,
dat een fraaie inkijk biedt in zijn gemoedstoestand van dat moment. 01 Ditmaal is het geen brief vol
vleierijen of beleefdheden, maar een geschrift waar de emotie van afdruipt. Als de classis niet zou
bewerkstelligen dat hij verzoend werd met zijn aanklagers, opdat hij in vrede kon vertrekken of blij
ven, dan zouden er nog veel grotere proble
men op het eiland ontstaan. Ook sloot hij
niet uit dat hij dan gedwongen zou zijn om
langs andere wegen zijn gelijk te halen, daar
bij overduidelijk zinspelend op juridische
procedures. De in zijn ogen minimale eis die
Ovittius vervolgens bij de classis neerlegde,
was de afgifte van een zuivere, dat wil zeg
gen voor hem niet belastende, attestatie.
Ovittius wachtte het antwoord van de classis
niet af, maar daagde de oude en de nieuwe
kerkenraad van zijn gemeente voor het ge
recht van Wieringen, teneinde de verlangde
gunstige attestatie af te dwingen. Volgens zijn
tegenstanders, een groepje dat volgens hem
uit niet meer dan acht of negen personen
bestond, eiste de predikant dat zij hem "prij-
sen zouden voor gesont in de leer". De leden
van de oude kerkenraad waren echter alles
behalve dit oordeel toegedaan en niet van
zins voor de wereldlijke rechtbank te ver
schijnen. 7) Wel toonden zij zich bereid hun
standpunt voor de kerkelijke vergadering toe
te lichten. Twee van hen werden daarom
namens de classis uitgenodigd om deze deli
cate zaak op de bijeenkomst van 14 juni te
bespreken. Voorafgaand hieraan werd nog
nadere informatie van de predikant van Lan-
gedijk, Gerbrandus Janszoon Schagen, ont
vangen. Deze berichtte eind mei, dat hij bij
zonderheden aan de weet was gekomen over
enkele merkwaardige preken van Ovittius. s)
Hij kon zich herinneren dat de vrouw van de schout van Wieringen hem hierover had geïnfor
meerd. Zo zou de predikant verkondigd hebben dat de voeten uit Marcus 9 de ouderlingen van de
gemeente waren, waarop de kerk zou rusten. Ovittius kan in die context alleen gesproken hebben
over Marcus 9:45 Ende indien uwe voet u erghert, houwt hem af; het is u beter kreupel tot het leven in
te gaen, dan de twee voeten hebbendegeworpen te worden in de helle"). Als dat het geval is, dan heeft hij
IWwERp
Tegeltableau kerk Aldboarn
- 15 -
5) Rijksarchief in Noord-Holland, Archief classis Alkmaar, inv.nr. 19/164: 29-5-1596.
0) Rijksarchief in Noord-Holland, Archief classis Alkmaar, inv.nr. 19: ongedateerd stuk; brief kerkenraad Wierin
gen aan classis Alkmaar (waarschijnlijk uit juni 1596).
7) Rijksarchief in Noord-Holland, Archief classis Alkmaar, inv.nr. 19/163: 27-5-1596
Rijksarchief in Noord-Holland, Archief classis Alkmaar, inv.nr. 19: ongedateerd stuk; brief kerkenraad Wierin
gen aan classis Alkmaar (waarschijnlijk uit juni 1596).
BOBBWGA*
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 17e jaargang nr. 1 - 2005
