- 133 -
orgel zitten. Weldra daveren de klanken van het gezang "Dankt, dankt nu allen God" door de
kamer. Een waardig besluit van mijn prachtige tijd op Wieringen.
De dag daarop, zaterdag, neem ik met pijn in het hart afscheid van mijn geliefde Wieringen. Jan,
Gerritje en hun dochtertje Gerda brengen mij met hun auto naar de trein in Anna Paulowna. Met
de belofte dat ik hen spoedig weer zal opzoeken stap ik op de trein. Vaarwel Wieringen. Tot ziensün
november van datzelfde jaar krijg ik een brief van Jan Schut. In zijn gebruikelijke trant van schrij
ven vertelt hij onomwonden dat hij en zijn gezin binnen korte tijd Wieringen ook gaan verlaten. Hij
heeft een baan als dienstkringhoofd in Vught gekregen. In februari van het volgend jaar gaan ze
verhuizen. Hij schrijft dat hij 14 jaar op Wieringen heeft geleefd en gewerkt
en dat hij de baan in Vught als een nieuwe uitdaging ziet.
Op 12 februari 1934 vertrekt de familie Schut van Wieringen. Een week
daarvoor is er een afscheidsbijeenkomst geweest in "De Ster" (café Schel-
tus) aan het Kerkplein. Een groot aantal collega's, oud collega's, medewer
kers en inwoners van Wieringen hebben de familie Schut de hand gedrukt.
Veel lovende woorden zijn er gesproken. Ook ik was daar getuige van.
EPILOOG
"De opzichter" Jan Lubbertus Schut en zijn gezin vertrekken na hun ver
blijf op Wieringen naar Vught. Na drie jaar verhuizen ze voor een korte tijd
naar Schalkwijk. In 1937 vertrekt de familie naar Driebergen-Rijssenburg.
Jan gaat dan werken aan het te graven Amsterdam-Rijnkanaal. Een water
weg die van groot belang is voor de verbinding tussen Amsterdam en het
Duitse achterland. In de periode Driebergen die tot 1954 duurt gaan de
beide echtelieden scheiden van tafel en bed. Kennelijk komt het verschil in
beider karakters in grotere mate tot uiting. Pas na zijn pensionering raken
Jan en Gerritje weer met elkaar verzoend.
In 1954 raakt Schut betrokken bij de bouw van de Velsertunnel. Hij is dan 63 jaar. Zijn waterstaat
kundige kennis van waterstaatobjecten is bij de bouw van genoemde tunnel van groot belang. Pas
na de opening van de tunnel in 1957 gaat Jan Schut op 66 jarige leeftijd met pensioen. De beide
herenigde echtelieden zetten zich dan naar wonen in hun beider geboorteplaats Brummen. In
plaats dat Schut op zijn lauweren gaat rusten neemt hij deel aan allerlei activiteiten. Hij is onder
meer marktmeester van Brummen. Op 16 juni 1960 overlijdt zijn vrouw Gerritje op 67 jarige leef
tijd. In een groot deel van haar leven heeft zij steeds op een bescheiden manier in de schaduw van
Jan Schut een plaats ingenomen. Ook na het heengaan van zijn vrouw blijft Schut actief en blijft
interesse tonen voor allerlei zaken op waterstaatkundig gebied. In 1976 wordt Jan Schut echter
ernstig ziek en overlijdt daarna in een ziekenhuis in Velp op 85 jarige leeftijd. "De opzichter", in
zijn leven een waterstaatman in hart en nieren, is heengegaan.
Het is wellicht interessant te vermelden welke bewoners het grote huis aan de
Beltstraat na het vertrek van de familie Schut heeft gekend.
Toen Jan Lubbertus Schut in 1934 met zijn gezin van Wieringen vertrok, nam
zijn collega A. Brouwer uit Kolhorn de taak van dienstkringhoofd over. Ook hij
en zijn familie namen hun intrek in het grote huis in de Beltstraat. In 1938 ver
trok Brouwer naar Den Oever. Hij en zijn gezin gingen wonen in één van grote
houten huizen aan de Beursdijk. Vanuit Alkmaar kwam de familie Poortman.
Poortman was ook technisch ambtenaar en bestierde de dienstkring tot 1948.
Poortman werd echter ziek en overleed kort daarna. Collega Brouwer nam zijn
taak waar tot 1951. Na het heengaan van Poortman bleven zijn vrouw en kinderen nog een tijd in
de ambtswoning wonen en vertrokken daarna naar de Klieftstraat om dan 1951 naar Katwijk te
"De opzichter" op 81
jarige leeftijd.
Inzet: Mevrouw G.
Schut-Kerkkamp
De heer Poort
man.
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 16e jaargang nr. 4 - 2004
