BE VRIJDINGSBR UIL OF T IN VILLA OBREEN In augustus 1945 trouwde de distributiemedewerkster Anna Geusebroek met haar collega Bram Kooi man. Het gezamenlijke personeel bood het bruidspaar een feestje aan. Van hun armoe nam iedereen wat voedsel en drank mee en zo werd het ondanks het gebrek aan alles toch nog heel gezellig. Het feest werd gevierd in de voormalige notariswoning aan de Mekkenstuinweg waar de distributie was gehuisvest, omdat het kantoor Wieringerwetf door de onderwaterzetting onbruikbaar was geworden. Met dit feest werd een wel heel benarde periode voor de bruid afgesloten. In maart 1943 werd de illegaliteit namelijk opgeschrikt door het overheidsbesluit om nieuwe distributiestamkaarten in te voeren. De stamkaart diende als basis voor het recht op voedsel, kleding en brandstof. Zonder inschrijving in het be volkingsregister géén stamkaart. Zonder stamkaart géén voedsel etc. In die tijd was het aantal onderduikers op Wieringen en in de Wieringermeer explosief gestegen. Voor al die onderduikers waren stamkaarten vervalst en vervanging van de administratie zou deze fraude aan het licht brengen. Daarom werd besloten alle bescheiden te verdonkeremanen. Anna Geusebroek werd door het verzet benaderd of ze mee wilde werken. Anna, 23 jaar was op het distributiekantoor de beheerster van de kluis waarin de spullen werden bewaard. Ze woonde nog in het ouderlijk huis op Zandburen, Hippolytushoef, waar Geusebroek er een loodgieterbedrijf had. Na een moei zaam gewetensonderzoek met haar ouders stemde ze toe. Een minutieuze voorbereiding door het verzet werd in de war gegooid doordat de overheid vervroegde vervanging aankondigde. Anna moest op eigen houtje improvi seren en geholpen door een betrouwbare politieagent, die voor een permanente bewaking van de gege vens aanwezig was, werden 13.000 oproepen voor een zg. 2e stamkaart in de fietstassen geladen. De politieagent zonderde zich vervolgens langdurig wegens ongemak op het toilet af, om zich op die manier een alibi te verschaffen. En weg was Anna, naar de boerderij waar ze voorlopig zou onderduiken. Onderweg kreeg ze ook nog een lekke band zodat ze nog een heel eind moest lopen. Wieringen en Wieringermeer waren in rep en roer! Huize Geusebroek werd van boven tot onder doorzocht onder de hoogstpersoonlijke leiding van NSB- burgemeester Van Diemen. Het gezin werd gearresteerd en onder politiebegeleiding naar de openbare school op het Hoekje gebracht voor diverse verhoren. In de Wieringermeer werden distributiechef Kooi man en zwager Henk Smit opgepakt. Die zaten 3 dagen letterlijk op water en brood. Anna dook onder de planken vloer van een boerenschuur, waar ze drie dagen doorbracht in gezelschap van ratten en 13.000 stamkaarten. En enige tijd met een dominee die haar moed kwam inspreken. Toen de razziastorm was geluwd werd ze door de ondergrondse de provincie uitgeloodst. Twee jaar lang meende haar familie dat ze in Gelderland zat. Een paar keer vonden ze een anoniem briefje op de mat, waarin ze het handschrift van hun dochter herkenden. Die was overigens in Friesland ondergebracht, waar ze met valse papieren als Jo van Dam door het leven ging. Ze was er als zg. bleekneusje gekomen. De bleekneusjes waren ondervoede stadskinderen die naar het platteland werden gestuurd om aan te sterken. Ze heeft nog verschillende keren moeten verkas sen. Zo zat ze enige tijd bij de koekfabrikant Hellema. Maar veilig was ze ook daar niet. Tot in Friesland werd ze op de hielen gezeten. Al bij de huiszoeking was de familie Geusebroek onaangenaam verrast dat de politie steeds maar zocht naar een rieten koffer. In een rieten koffer hadden ze Anna's kleren gepakt en 's avonds in de tuin ver dekt opgesteld, zodat het verzet het 's nachts kon weghalen. Hoe kon de politie hiervan op de hoogte zijn? Een lek? En hoe wisten ze dat ze Anna in Friesland moesten zoeken? Het was een angstige, onze- -112- Annie Geusbroek Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hóógte" - 16c jaargang nr, 3 - 2004

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Op de Hòògte - Wieringen | 2004 | | pagina 54