- 109 -
Amstelmeer gedumpt. Wat ze wel vonden: een NSB uniformjasje, een NSB speld en NSB spaar-
busjes. En een naaktportret van mevrouw, waarover ze zich uitbundig hebben vermaakt. Meteen
werd een bevel tot opsporing het land ingestuurd met als tekst:
Lid NSB. Doorlopend nauw contact met Duitse Wehrmacht. 31-8-1941: razzia gehouden in openbare
instellingen op speldjes en oranje, kleding vernield enz. Hij heeft wapens en trotyl in huis. Is bij de Duitsers
bekend als zg. "Feuerstelle". Zeer gevaarlijk individu. Heeft vele personen verraden en de bevolking geter
roriseerd. Met pistool op iemand geschoten. Mensen aangebracht aan Arbeidsbureau te Alkmaar".
Interessant is de opmerking van de wachtmeester in zijn opsporingsbevel dat de notaris veel dun
ner is dan op de bijgevoegde foto. Inderdaad, hij was met velen solidair geweest in de honger. Het
was een aanklacht waar veel op af te dingen viel, vooral op het pistool schieten, maar een product
van de chaos en willekeur uit die tijd. De notaris werd door ditWieringer opsporingsbevel meteen
als een topcrimineel in eenzame opsluiting genomen in de gevangenis Weteringschans in Amster
dam. Tien maanden heeft hij daar doorgebracht en tengevolge van de behandeling en slechte voe
ding hongeroedeem opgelopen. Maar ja, er was schaarste, en waarom zou je zo'n landverrader wat
gunnen.
Letty's bericht tot opsporing uitWieringen loog er ook niet om:
Deze weermachtshoer is lid van de NSB en vermoedelijk Gestapo spionne. Surveilleert en bespiedt de
mensen dag en nacht. Heeft vele personen aangebracht. Zeer nauw contact met Duitsche Postenführer.
Verhouding met Cdt. Zollgrenzschutz te Ewijcksluis Jürgen Hinrichsen. Heeft een kind van Duitse Posten
führer Klatte, die als Cdt. Callantsoog Engelse piloten, die probeerden uit verongelukt vliegtuig aan land te
komen voor de oogen van de burgers, die hen trachtten te redden, hun redding verhinderde, waardoor de
piloten verdronken".
Letty kwam in een opvangkamp in Noorwijkerhout terecht. Ze bleef er niet lang. Psychisch totaal
aan het eind werd ze opgenomen in een Leids ziekenhuis. Later zat ze in de strafgevangenis in
Scheveningen en een hele tijd in het vrouwenkamp Weesp. Zij zei na haar vrijlating te lijden te heb
ben gehad van ernstige sexuele intimidatie en verkrachting.
Haar vader voltooide zijn lange mars langs de gevangenissen na de Weteringschans en het Oranje
hotel in Scheveningen via kamp Westerbork tenslotte in 1947 op Fort Erfprins in Den Helder.
Dwangarbeid op Fort Erfprins
Op Fort Erfprins, een vroeger marinekamp, waren veel Wieringers hem al voorgegaan. En de ironie
van het lot wilde dat ze daar soms ook door Wieringers werden bewaakt. Arie Westra was één van
de bewakers. Hij begeleidde groepen gevangenen naar hun dagelijkse klussen in Den Helder, waar
ze schoonmaakwerk moesten verrichten. Of naar de Wieringermeer om aardappels te rooien. Of
terug naar Wieringen om als grondwerker in de opnieuw aangepakte ruilverkaveling te werken. In
de ruilverkavelingscommissie troffen twee voormalige kampgenoten uit St. Michielsgestel elkaar
weer.
Albert Huizing, na mei 1945 tijdelijk vertegenwoordiger op Wieringen van het Militair Gezag, was
nu weer bedrijfsleider van de Grontmij, de aannemer van het verkavelingproject. Kampgenoot
Kolff was weer burgemeester en als zodanig voorzitter van de commissie. Huizing deelt in één van
de vergaderingen mee dat vanuit Fort Erfprins 400 dwangarbeiders zullen komen o.a. om te wer
ken aan wegverharding. Huizing heeft daarvoor bij Fort Erfjprins besteld:
8000 m3 geklopt puin tegen 8,per m3
4000 m3 vlaksteen tegen 5,per m3
1600 m3 uitgezeefd fijn puin tegen 5,50 per m3
franco wal te De Haukes of op nader aan te wijzen losplaatsen.
HetWieringer wegennet versterkt met puin uit het kapotgeschoten Den Helder!
Eén van die 400 dwangarbeiders was ex-notaris Obreen.
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 16e jaargang nr. 3 - 2004
