- 100 -
van namen. Op deze Duitse officier werd ze al gauw verliefd. En ook daarin bood huize Visser uit
komst. Hier kon Letta, zoals haar "geariseerde" naam nu werd, de liefde met Klatte consumeren,
want ze durfde in het begin niet met hem thuis te komen. Je zou kunnen zeggen dat ze door haar
uitsluiting min of meer in zijn armen werd gedreven. Ze stond in vuur en vlam. Een kleinkind van
mw. Obreen kwam op een ochtend bij oma waar ook Klatte aan het ontbijt zat. Letty had een rood
roosje naast zijn bordje gelegd! Of haar ouders de omgang wel goed vonden?
"De notaris heeft nooit toestemming gegeven om met Klatte om te gaan", zou ze later verklaren, "maar
hij heeft het ook niet verhinderd".
Wat had de notaris er ook van moeten zeggen? Hij had zijn best gedaan zijn dochter de moeite des
levens te besparen, maar was er slechts in geslaagd te voorkomen dat ze zich leerde voorbereiden
op de verrassingen van het leven.
Door moeders ziekte moest Letty in huis steeds meer taken overnemen. Ze bezocht de vergaderin
gen van de NSB. Ze hield collectes voor Winterhulp. Propaganda maken deed ze niet. Ook wilde
ze, ondanks herhaald aandringen van Geertje Bosker géén lid worden van de Nationaal Socia
listische Vrouwenorganisatie, want ze was geen liefhebster van handwerken.
Vertwijfeld was ze toen ze in verwachting raakte. Klatte wilde dat ze het weg liet halen. Maar door
wie? "Dr. Beeker zou het zeker niet doen, en al helemaal niet voor haar", aldus Letty, verwijzend naar
het verzet van dr. Beeker tegen de NSB. Het kind werd op 30 september 1941 geboren. Het was
een jongetje; Heinz Hendrik werd hij genoemd. Het maakte haar in de ogen van de Wieringer
bevolking nog vreemder. Letje sletje met een kind van een mof. De notaris had veel verdriet van deze
schande. Misschien zou een andere vader zijn dochter en haar kind uit zijn huis gezet hebben. Hij
offerde liever zijn naam nog verder op. Hij wilde immers zijn dochter altijd al beschermen tegen de
boze buitenwereld.
"Letty is Ehrenmutter geworden", verdedigde hij zijn dochter tegen de omgeving, geheel in stijl met
de nazi-ideologie van bloed en ras.
Ook in andere zin deed ze vreemd. Terwijl er al een avondklok was ingesteld (niemand mocht zich
tussen 23.00 uur en 04.00 uur op straat begeven) wandelde zij met de Duitsers op patrouille, tot in
de Wieringermeer waar ze o.a. getuige was van een liquidatie van twee onderduikers door het
Scheermes, de latere Duitse commandant.
"Het was mijn enige afleiding na een lange dag hard werken voor mijn zieke moeder", rechtvaardigde ze
later haar nachtelijke wandelingen met de bezetters. Afleiding vond ze ook als tolk o.a. bij het hard
handige verhoor van een gevangene van de Duitsers die van verzetsdaden werd verdacht.
Eerste arrestatie Snoodijk
Een van die wandelingen had verstrekkende gevolgen. Haar
begeleider, de toenmalige Duitse commandant Rathjens vroeg
haar waar Maarten Snoodijk woonde. Snoodijk luisterde naar
de verboden Radio Oranje, praatte daar openlijk over in het
dorp en dat was Rathjens ter ore gekomen.
Letty wees het hem, waarop de Duitser langdurig aan het raam
luisterde en het gerucht bevestigd kreeg. Snoodijk werd kort
daarop gearresteerd en kreeg 10 maanden gevangenisstraf in
het concentratiekamp Amersfoort. Dat was dus vooral veroor
zaakt door zijn eigen loslippigheid, maar de Wieringers meen
den dat Letty hem verraden had.
Volgens Noorden was het niet de enige keer dat ze de Duitsers
aanwijzingen gaf. Op een keer had hij haar telefoongesprek met
de Duitsers afgeluisterd. Ze belde vanuit café Veltman waar de NSB vergaderde en vroeg de
Duitsers een bepaalde persoon in de gaten te houden.
R IJ W I E L E N
WIERINGEN
JUNCKER AGENT
Briefembleem van rijwielhuis Maarten
Snoodijk.
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 16e jaargang nr. 3 - 2004
