-76-
Maar het was niet allemaal vreugde. Haar onduidelijke afkomst maakte dat ze op school Let Kroon
was en thuis en onder vriendinnetjes Letty van der Speek Obreen. Dat was van invloed op haar
karaktervorming; die net als bij haar vader een zekere emotionaliteit en onevenwichtigheid verried.
Was het daardoor dat ze er op school niet veel van terechtbracht? Meer dan 2 jaar Mulo haalde ze
niet. Ter compensatie stuurde pa haar naar een dure kostschool in Driebergen.
Voor haar talenkennis ging ze jarenlang op vakantie naar het Oostenrijkse Bregenz, vanwaar ze
Geertje menige ansichtkaart stuurde. Ze leerde er goed Duits spreken. Het zou haar later goed van
pas komen. Doordat er aan haar formele opleiding wel wat mankeerde kwam ze in dienst op haar
vaders kantoor. Zo kon hij haar tegelijk beschermen tegen de boze buitenwereld.
Veel bezoek kwam er niet over de vloer. Dr. Beeker, hun toenmalige overbuurman kwam nog wel
eens buurten, maar na zijn verhuizing hield dat op. Ze werden later zelfs vijanden van elkaar, maar
daarover later meer.
Soms drong de "boze buitenwereld" toch binnen als er aanbidders voor Letty kwamen. Ze had
korte vrijages met twee rechtenstudenten, Henk Jonker en Piet Vos. Met Henk ging ze naar de bio
scoop en hij bleef wel eens eten. Pa zag het met welgevallen aan, maar uiteindelijk werd het niets.
De boze buitenwereld verdween weer achter de gesloten voordeur, veilig en benauwend tegelijk. Pa
en Maatje, noemde het echtpaar elkaar.
Met Maatje kon de notaris overigens geen diepgaande gesprekken voeren. Ze verschilden veel in
ontwikkeling. Ook met anderen had hij door zijn gereserveerd gedrag en uiterlijk weinig vertrouwe
lijk contact. Altijd tot in de
puntjes gekleed, vaak
excentriek met slobkousen,
zwaaiend met een wandel
stok, een buitenstaander
die langs de rand van zijn
eigen samenleving liep. Een
bejaarde Wieringse herin
nert zich hem op deze wijze
en het verlies van decorum
toen ze hem bij moeder
achterop de fiets passeerde.
Een luide knal! De notaris
sprong een meter omhoog.
Een bom? Het was oorlog.
Maar nee, de band was
gesprongen.
Een aristocraat, zei burge
meester Peereboom eens
smalend. Geertje Bosker
had het over kouwe kak en
dat zei ze luid en duidelijk. Op zulke lui had ze het niet begrepen. De Wieringers vonden hem ver
waand. Volgens kenners is dat de invloed van het "de Jong" bloed van zijn moeder. Graag op de
voorgrond maar zich in isolement terugtrekken als het mislukt. Letty had dat ook, aldus deze ken
ners: ze was naarWieringer begrip "wild" in de betekenis van onverantwoordelijk, impulsief.
Maar op zijn tijd was Obreen ook sociaal. Hij was actief in de Oranjevereniging en het Sint Nico-
laas comité; hij stelde zijn auto voor de tocht van de goedheiligman over het eiland ter beschikking.
Het waren echte oranjeklanten. Aan de vlaggenmast wapperde op koninklijke feestdagen het rood,
wit en blauw. Toen op 31 augustus 1938 het prinsesje Beatrix werd geboren toog de familie per
auto naar Soestdijk voor een huldeblijk.
En voor een notaris was hij zelfs wel eens grappig. Hij bracht cliënten aan het schrikken met nep-
inktvlekken op nieuwe akten. Een vergadering van de ring van notarissen zette hij eens op stelten
met jeukpoeder.
Het bestuur van de Oranjevereniging toen alles nog koek en ei was. Linksachter se
cretaris Obreen, naast hem voorzitter Kolff, met op de voorste rij links mevrouw
Obreen en naast haar mevrouw Koljf. Luttele jaren later had de notaris het over de
Sovjetkoningin en de emigrantenfamilie in Londen.
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 16e jaargang nr. 3 - 2004
