ilHKii Meifi-
EERSTE BLAD.
Ingezonden Stukken.
-96-
En zo ging "X" nog even door om te verklaren
dat je tegen de burgemeester niet met open
vizier kon strijden.Zoals al gezegd, de inge
zonden stukken zorgden voor veel ophef. Zelfs
in Haarlem drong het door, waar de Commis
saris der Koningin zich er mee ging bemoei
en. Hij raadde Peereboom aan actie te onder
nemen en op de beschuldigingen te reageren.
Dat had hij beter niet kunnen doen. Peere
boom begon aan alle kanten om zich heen te
slaan. Naar uitgever Trapman van de Schager
Courant, naar de Officier van Justitie in
Alkmaar, maar vooral richtte hij zich tot de
Commissaris zelf. In die dagen waren er meer
dere postbestellingen per dag en iedere dag
was er wel een verdedigende brief van Peere
boom, soms wel twee op een dag, met iedere
bestelling één. Heel opvallend is dat de burge
meester meestal zegt dat niemand kan be- Kop van de Schager Courant, het blad waarin
wijzen dat hij verkeerd deed, zelden zegt hij: -X" zijn venijn spuide.
"Ik heb dat niet gedaan".
Het hek was helemaal van de dam toen bij een vooronderzoek van de Officier van Justitie bleek dat
notaris Obreen inderdaad de gezochte mr. "X" was. Hij had er overigens geen enkele moeite
mee om dat te bekennen. Vervolgens briefde de burgemeester dag in dag uit verdachtmakingen
over Obreen door aan de Commissaris. Obreen hield drinkgelagen met de echtgenoot die hij
bedroog met diens vrouw. Obreen zou gezorgd hebben voor de tijdelijke opname van de echtge
noot in een psychiatrische kliniek (krankzinnigengesticht zeiden ze in die tijd)Obreen had 's nachts
om hulp bij de burgemeester op de stoep gestaan toen de echtgenoot amok dreigde te maken; de
burgemeester wees hem de deur. Vandaar die animositeit.
Obreen heeft zijn vriendin met vier kinderen in zijn huis opgenomen. En als toppunt van alle insi
nuaties: de vriendin is bevallen van een dochter, Obreen heeft haar zelf aangegeven bij de Burgerlijke
Stand. En let wel: hij heet Hendrik, de vriendin heet Aaltje en hoe heet de dochter? Henriëtte Alida! Wat
moet men daar van denken? Ja, dat is de grote vraag.
In ieder geval geeft het te denken dat de Commissaris der Koningin lang bleef geloven in de rod
dels van de burgemeester; hij hield hem heel lang de hand boven het hoofd, veel langer dan men
voor mogelijk zou houden. Terwijl het steeds duidelijker werd dat de burgemeester weliswaar van
zijn ambt hield, maar nog veel meer van zijn eigen portemonnee. En dat die belangen hopeloos
door elkaar liepen. Maar het gezag was heilig en moest coute que coute gesteund worden. En dus
bleef de Commissaris hetWieringer gezag steunen. Hij liet de procureur-generaal zelfs een onder
zoek doen naar de handel en wandel van Obreen; er kwam niets compromitterends uit, temeer
daar de notaris inmiddels zijn vriendin tot wettige echtgenote had gemaakt. Overigens was de voor
spelling van "X" dat, zodra zijn naam bekend zou worden, de zaak gebagatelliseerd zou worden als
een vete tussen twee personen dus inderdaad uitgekomen. Uiteindelijk kwam het tot een rechts
zaak wegens smaad. De notaris moest zijn beschuldigingen waarmaken. Toen bleek pas goed dat de
burgemeester een lange arm had. Getuigen konden zich na een voorafgaand bezoek van de burge
meester niets meer herinneren.
ZATERDAG 2D APRIL 1918.
Ikt de Wteringer Courant vah 16 April J.l. heeft de heer
Com. J, Bosker h«t volgende stukje geplaatst, waar
op wij als antwoord het daaronder volgend ichrijvrai
uit Wiermgan ontvtageu.
Mat onverholen eerbied voor do gerwdLdigo onthul
lingen, welke de vernuftige coirespobdant-dotective van
do Sch, C, als een tweede Nick Carter, wekelijks ah
openbaart over al do geheimzinnige raadselachtige han
delingen op *t Wieringer Raadhuis A in de Burge-
SCHACER
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 15e jaargang nr. 4 - 2003
