k en Jaap
bij et Spoor en et Maleorke van Dirk
- 12 -
Et was in de hörrest
van 1932 toen er
un advertensie sting
in de Wieringer, van
Menske vraagt voer
werk bij et spoor in
de polder. Wij had-
de hier nag gien
spoor, maar dat zal
wel komme en sie
zogte menske die
dat zoue anleage, as
de oafsluutdiek klaar
was. Deer was een
vergaring in café De
Ster* op het Kerkplein. Wij ware fïsker menske maar deer was niet veul meer te fangen, de ansjoop
en de hering was aollegaar niks, we konne gien cent meer verdiene in die tijd, et waar heel dunne
tjes. Jaap kwam èves bij mij tuus en had et er over en zeit: "Wullem we moste deer es naar toe gaan
en der es kieke of dat niks voer ongs is."
Mien vrouw had er niks mee op en sie zei: "Et is weer in een kefé en dat is aollegaar niks waard."
Maar we raakte toch heen. Deer was een man die vertelde over de mederne tijd en over et spoor en
sö en wij luusterde naar sien mooie woorde.
Maar op een end konne we vrage, wat we konne verdiene en wat voer werk et was. Hij zei, dat we
die spoorstafe leage moste en eerst moste we lere hoe dat ging en deerom moste we naar de polder
want dèèr waar al een spoor anleid, maar deer most een endje dubbel spoor urreges leit worre en
konne we lere hoe et most. De verdienste ware in orde, dus wij wilde dat wel doen.
Eves na oaflöóp van de vergaring krege we een borreltje van et spoor, maar dat bleef er niet bij ien,
we bestelde der nag een paar of eigelek wat te veul en we raakte op ongs wiendbrèèuwen naar hüüs
en deer was et kerremis, dat ken je begripe. De vrouw ging brieskend te keer en zeit: "Blief jij maar
gewoon fïske en haal niet zokke rare dingen in je hóófd".
Maar na ien week was et sust en wij raakte toch heen. We wiere haald mit de bus van Cor van
Tinus en kwamme an ogtes om zeuven uur en krege ongs werrek opdroegen. We moste die spoor
stafe op een diek leage met houte bielse deer onger en den vastslaan met ieseren pinne, deer was
een kraantje bij voer et zwèère werrek. Et gong aollegaar goed en et werrek viel ongs niet oaf. We
benne só een week an de gang en hadde al een mooi enje dèèn en we hadde skofttijd en Jaap zei
teugen mij: "Dirk ik geloof dat et nooit goed komt, want as je in de vèèrte kiek den lópe die iezers
naar mekaar toe en deer ken den nooit gien spoor overheen, want den lazert ie deer toch oaf an et
end."
Ik zeg: "Dat is gesichtsbedrog Jaap, dat liekt maar só, want wij heawe die stafe goed uut mekaar
leit." Maar Jaap zeit: "Ik gaan toch es een endje die kangt op om te kieken."
door Jan Rasch
Wieringen.
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hèögte" - 14e jaargang nr. 1 - 2002
