UT BEURDE IN UIE UAGE
-99-
door August Pruimboom
Dat de baljuw Aldert van Wiron nag regeerde over 't eilangd dat krekt zö as hij hiette. Die Aldert was
een baljuw zöas er nag niet veul voer hem 't eilangd bementeneerd hadde. Omdat ie oaltijd zeker weze
wou weer ie over praatte, was ie ders op een zundeg 't hele eilangd in de rongte löpe om te kontrelere of
dat wel echt vijf ure gaans was. Zö wou ie ok ers een keer percies wete hoeveul menske of er woende.
Om dat oallegaar ers rustig te kenne overdenke hoe of ie dat in 't vat giete zou, had ie z'n eige eerst der
's een dag of wat opslote in 't rechthuus an dörp. De skepene en de are lede van de vroedskap had ie
naar huus stuurt mit de mededeling dat ze enkeld komme mochte as er een grote brangd of wat aars
van zoks uutbroke was. Voer de rest wou ie ze niet zien, en mochte ze wat hem betreft wel te rietskere of
te bönekneppele gaan. Zo helegaar mortelijk oalliendig zat ie deer te prakkezere hoe of ie 't oallegaar op
de penne kriege most. Iederien, ok de vrouwe en matjes, moste hoogstpersoonlijk voer 'm verskiene om
hullie telle te litte. Dut leste om te voerkomme dat er gien erreme weduwe van de vaste woal of Tessel
bij de diaconie van 't eilangd ankloppe zouwe om ok een kop örte of een mangd turf in de wacht te
slepe. Omdat in 't korst van de dage de boere 't vee tach op stoal hewwe en de mèèste skuutlui in de
boet zitte te boete of te broaide had ie die telling op een week voer 't nuwe jaar steld. As plaas weer dat
beure most had ie de Hoelm anweze.
Gezicht op de Hoelm
Dut had ie dèèn as een tegemoetkomming an de oost - en westuters. Inplaas van lopende konne ze dèèr
den ok mit een aak naar toe komme as ze dat wouwe. Hij had er nag efkes an docht om net as an dörp,
mit 't inne van de tiende, der geliek een soort Hoelemer kerremis van te make. Maar omdat in de winter
bij puur wat menske de rotte tach temet dood voer de kas legge had ie dèèr maar veerder van oaf zien.
De lolpotte die grèèg an een brangdewientje mit neut of boontjes ware konne deer an de Hoelm eve-
goed wel an der trekke komme. Stille kniepkes ware deer zat.
Een dag voer die telling was 't in de achtermiddeg eerst wat begonne te krokke. Zö stadigan ware de
vlokke oal dikker en dikker worre en zö teuge kooikerstijd lag er mèèstoal zö'n arenalf voet sneeuw.
Gerlof van Strude, die in een klein huuske op Vatterop woende, keek daagsteran ochtes bezorgd naar
bute. Hij klauwde ders achter z'n oor en zei teuge z'n vrouw, die nag in de kooi lag, "as ik dat zö bekiek
weet ik niet hoe ik en jij vandaag op de Hoelm an moete". Reinouwtje stak der biene over de kooiplank
en liet der dikke lief verzichtig uut de kooi zakke. Ze liep op 't raam an en mit der hangde steunende op
de raampost keek ze deur de kleine ruutjes naar 't witte langdskap. Ze skudde ders mit der hoofd en zei
een beetje onzeker, "zouwe we maar niet thuus blieve? Heer Aldert zal tach ok wel begriepe kenne dat je
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 13c jaargang nr. 5 - 2001
