en zo laat binnen zijn. Dan kettingen voor de havenmond en overal Duitse soldaten op wacht. Ook zijn er veel schepen naar Friesland gebracht, omdat de Weermacht bang was dat de schepen naar Engeland wisten te komen met bemanning. Zelfs fietsen werden gevorderd dus verstoppen waar dan ook. Radio's moesten ingeleverd worden. Er was geen klos garen of een knotje zwarte sajet (sokkenwol) te koop. Voor die tijd had ieder zoveel mogelijk van alles wat er te koop was gepro beerd te kopen, o.a. Sunlight zeep. KORNWERDERZ ANDLIED Wij liggen aan het IJsselmeer Al maanden lang te wachten. De hele wereld gaat te keer In angstige gedachten. Wij zien hier alle dagen niets Dan dijk en lucht en water; Een enk'le keer wel eens een fiets, Maar toch zingen wij later: REFREIN: Kornwerderzand,jij hebt heel wat op je geweten, Kornwerderzand, wij zweren je eeuwige trouw. Koffie en kuch, versperringen maken en zweten, Schildwachtje lopen in regen en kou. Maar gaan we straks voor goed van elkander, Dan denken we aan de kazemat. De één die liegt nog meer dan de ander, Als je wilt vrijen dan neem je de kat, o jee, o jee, o jee! De jongens zijn altijd paraat, En mocht er wat gebeuren, Dan zal de vijand, vroeg of laat, Zijn aanval wel betreuren. Want wij verdedigen hier fier De Nederlandse vrouwen En komt straks een vreemde hier, Dan is die zo verhouwen. REFREIN Toch willen wij weer graag naar huis, Want al onze gedachten, Die zijn voor de familie thuis. Bij hen, die op ons wachten. Ook hopen wij dat menige baas Uit deze tijd mag leren, Omdat menige soldaat helaas Bij hen niet terug kan keren. REFREIN (Dit lied is gemaakt door de soldaten bij Kornwerderzand) Nu zeggen we wel, de tijd gaat zo vlug, maar de tijd heeft jaar in jaar uit hetzelfde tempo, dus ook toen. Steeds meer Duitse soldaten, de scholen waren al bezet ook enkele grotere huizen en op 21 oktober 1944 kregen we bericht dat de Zwinstraat en ook andere straten op 24 oktober ontruimd moesten zijn voor de Duitse weermacht. Gordijnen en vloerbedekking moesten blijven. Waar moesten we naar toe? Een oom en een tante van mij boden aan dat we wel bij hen konden komen, dat was in de elft in een boerderij, een goede beslissing. De razzia's namen toe voor de mannen, veel persoonsbewijzen werden vervalst zodat de leeftijd boven de 40 jaar was. De mannen gingen 's nachts in het hooi slapen en 's morgens kwamen ze weer aan tafel en hoor de ik jullie opa praten en dan dacht ik waar om blijven jullie nog niet een poosje weg Die tijd heb ik ook m'n eerste astma aanval gehad. Marieke ging 's nachts om de dokter, opa kon en durfde niet langs de weg. Overdag werden er veel bomen gezaagd in de Wieringermeer voor brandhout. Alles moest met paard en wagen opgehaald wor den, maar wel clandestien. En zo bleef de kachel branden. Dan werd er weer eens een varken of een kalf geslacht dan moest er wel een slager aan te pas komen. Er mocht niets van gezien worden. Aardappels, groente en melk, alles haalden we bij de buren. De melk die we haalden werd te romen gezet en van de room werd in een zuurtjesfles gekarnd en dan hadden we weer een beetje boter. We hebben ook wel suikerbieten (koeienvoer) gekookt en dat moest dan bruine suiker wor den. Gerbrand kreeg van tante een grote kom omdat hij zo graag melk dronk. - 52 - Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 12e jaargang nr. 2 - 2000

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Op de Hòògte - Wieringen | 2000 | | pagina 18