Ik kom op bovenstaand stukje nog even terug. Ik, Oma Smid stelde de vraag aan m'n dochters of
er nog op of aanmerkingen waren, en ja hoor, dit stukje was zo kort, daarom nog een vervolg. Jullie
opa was visserman dagelijks op zee zijn werk doen en lange drukke dagen, 's Avonds als hij thuis
kwam nog warm eten en 's morgens vroeg weer op, niet op de fiets naarWesterland. Het was veel al
"de zee roept". De vriendinnen zeiden dan die jongen (vriend) van jou moet altijd op zaterdag
avond naar Apollo, dat is ook vervelend, nou ja dat was zo dus ook niet op zaterdagavond naar de
vriendin, alleen de zondag was voor mij. Vrijdag of zaterdag Apollo, ruim 60 jaar heel fijn. Een
enkele keer zei Opa wel eens na een drukke week op zee wat zou ik heerlijk thuis in de stoel zitten
vanavond, maar het was Apollo repetitie, dus heen en altijd kwam hij fluitend (het een of ander
melodietje) weer thuis. Zullen ze (mijn dochters) nu zeggen, zo is het goed?
Een uitvoering was heel iets anders dan een concert. Eerst enkele muziekstukken, dan toneel en
bal na. Tijdens de muziek kon het soms nogal roerig zijn in de zaal en ook wel tijdens het toneel.
Tijdens het bal ook maar dat kon niet anders. Nu komt men echt voor de muziek, degene die daar
niets aan vindt, blijft thuis. Vroeger kwam de één voor de muziek, de ander voor toneel en had veel
moeite om aandacht te schenken aan hetgeen waar hij of zij geen ambitie voor had. En nu kan je
onder de muziek een speld horen vallen, dat is niet te vergelijken met vroeger. Goed zo!
Waterleiding
Nu het onderwerp regeling inzake drinkwater voorziening, zo staat het op een kopie van de
Gemeente Wieringen, ingekomen 14 februari 1927. Verderop staat vermeld dat in 91 Gemeentes in
Noord-Holland dit werk ter hand zal worden genomen. Ondertekend: Bloemendaal 1923 P.W.N.
Provinciaal Waterleidingsbedrijf Noord-Holland. Dus in mijn jeugd drinkwater uit een regenbak in
de keuken, voorzien van een pompje en de buiten regenbak een akertje, dat was een klein emmertje
met een touw er aan om te schep-
pen. Het was niet zo, de kraan open
en handen wassen, vandaar het
woord "hang de was kers kom ke"
(een ronde emaille kom). Vooral in
een droge tijd zuinig met water.
Sproeiinstallaties waren nog onbe
kend. Het jonge gras had soms de
kleur van hooi en de jonge plantjes
van de voerbieten voor de koeien
lagen dan plat op de grond, alles
wegens gebrek aan water, dat was
wel eens zorgelijk. En wij (de men
sen) hadden geen douche maar
waren wel schoon en zo niet dan lag
het aan de mens zelf. We gebruikten
dat heerlijke zachte regenwater om
ons van kop tot teen te wassen.
Ook de afsluitdijk Wieringen-Friesland bracht voor Wieringen veel veranderingen mee, heel veel
gezinnen kwamen hier wonen door de werkzaamheden van de mannen. En ook veel mannen met
elkaar zoals ik al eens heb geschreven in houten keten. Die gingen dan eens in de vier weken naar
huis voor een weekend. Enkele namen van families die hier zijn gebleven, Verwoerd, de Jong, v.d.
Herik, Tienstra en Slagboom. Over deze laatste las ik vanmorgen in een blad van Historisch Wie
ringen, hij had ook al aan de korte afsluitdijk gewerkt en woonde toen in een houten keet in v.
Ewijksluis met z'n zoons. Hij ging dan zaterdags lopend naar Den Helder om boodschappen. Dat
was de "goeie ouwe tijd", nou ja?
De bouwput (sluisput) dat was een werkstuk apart. Dat hele traject was een dijk omheen gelegd en
droog gepompt. Wij liepen daar wel eens een rondje, wat zagen wij dan: De gebouwen van de spui
en schutsluizen en gemaal "Leemans" Zeer weinigen zullen er zijn die proberen zich daarvan een
-32-
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 12c jaargang nr. 1 - 2000
