4
- 125 -
De stukjes inWieringer dialect waren zeer gewild bij de lezers.
Waarde Ma,
Matje wat is dat een tijd leden dat ik skreven heaw. Maar je begriept zellef wel weerom t is ok zo
een antij, skrieve is htllegaar uut de tijd. Vandaag de dag hiet et mobiel. Kiek maar deres ze doene
niet aars, in de oto, op de fiets, trekker, peerdekar, achter diek.
Maar medern en goed bij de tijd as ik bin, docht ik ök der ien te willen. Heel Noever oaflöpen, en
zowaar je kon em bij ongs in de elektriekwinkel van Noantje Tiesen köpe. Dat deer heaw je niet
foer vort nödeg begriep je. Wat et eige dörrep biedt, dat koop je in de vreemde niet, seit grovvader
en geliek het ie.
Afijn, Noan het me oallegaar uutleid wat ik doen, maar nag meer wat ik litte moet. Deer moetje
op drukke en deer moet je mit je tengels oafblieve. Dat ik jou belle, maar et oal wat ik hoorde,
waar tuut tuut tuut, dat ik docht mit wie is Ma toch an et ouwenèle. Doe skoot et deur mien
hóófd dat ik op mien eige knopkes sting te drukke. Zatte we grovvader ók zon ding geve as ie
viert dat ie tachteg worren is? Of is dat niks? Kiekeres, et moet wat ampart wese want tachteg
worje maar ïèn keer. Zette we et maar bij jou doen Ma?want die drokte ken ik niet an vanzettef.
En in de hörrest mit regen en wiend heaw je nag last van smirrege pöte van skoene in hötteste in
je hoske.
Nou wat aars, buur Kobes van buuf Aal waar lesten om een jonkje naar de kroeg en hij set sien
hötteste bij de deur en doe ie weerom kwam ware ze stolen. Ik lièg niet, zó wèèr as ik hier zit. Een
stel butenlangders heawwe ze as andenken meenomen. Dat Kobes most op sien zwarte koese naar
huus. Hij seit strakjes staane mien hötteste op een skoerstienmantel in Rome of Tokio te pronk.
Kobes had der wel zó oattermiserabelste skik om, en ik nag meer. Dat mien lache wier gule, dat ik
pak efkes een lapke om mien snoet te waske en ik docht verrek, ik sien htllegaar niks meer, maar
doe had ik mien bril nag op, in die waar htllegaar besloegen.
Nag efkes en we skrieve twieduzend, deer ken je sommaar de bubbers van kriége as je oattes mag
gelove wat de krangte skrieve. We sien et wel. Et sel ongs so veul niet besjouwe.
Gegroet maar weer van Peet Jannetje.
Dörrep,
Waarde Peet Jannetje,
Dat heaw je wel aardeg bedocht mit grovvader sien verjaardag, ik ken zeker wel oal die prutpóte
opreade, in jij der maar mooi vanoaf wese. Maar ik lit me toch niet kenne, dat je heaw et weer
voer mekaar. Om nou een saktittefoontje te geve, dat viend ik maar niks, docht jij nou werkelek
dat ie deer mee worre kon? Antje van Keetje van Tinus had ok zo n ding kocht, en doe miende
Keetje deer mee te moete bette, na veul gehannes had ze den et goeie nummer belt, maar doe kreeg
ze dat nummer niet meer uut et raamke vedaan. Oatte kere as ze et weer perbeerde kreeg ze dege
ne die ze et eerst belt had, dat die waare der htllegaar gek van worren. Datje begriept da.t ik dat
mit grovvader niet sitte sien, hij is nag wel zowat twinteg jaar ouwer as Keetje. Den lóópt et zó
oaf dat na de eerste de beste keer et tillefoontje an barrele raakt, je weet toch hoe oplopend ofte is?
Wat et den wel wese moet heaw ik nag niet bedocht, maar den bel ik je nag wel, op je mobiel.
Soks as Kobus had mit sien hóllste, het grovvader ok eres had doe ie te skaase waar. Doe ware ok
sien hötteste stolen, in hij raakte ok op koese naar hüüs, maar hij had der merkjes in sneden en
déér op een keer waar ie urrges, in der lóópt een kirrel voer em mit sien hötteste an. Later ware ze
örreges binne en doe het ie ze meenomen. Heawwe we dat nooit teugen je seit?
Nou Peet, ik skoai maar weer uut, je moet de groete van grovvader heawwe, en ok van mij.
Maartje
Noever,
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 1 le jaargang nr. 5 - 1999
