- 112 -
Post van Wieringen werd naar De Haukes gebracht, daar ging het op de postboot en daarna werd
het verder gebracht, en ook omgekeert.
Er was geen waterleiding, ze gebruikte het
water uit de regenput. Voor het vee haal-
f m den ze het uit de welput.
Er was ook geen stroom, voor het licht
gebruikten ze olielampen, er werd gekookt
op petroleumstellen. Ze hadden ook geen
douche, ze wasten zich in een tobbe.
"Tarrelen" zochten de mensen op het
land. Dat waren uitwerpselen van het vee.
Dat werd gedroogd en daar stookten ze
de kachel mee op.
Het nieuws werd omgeroepen door een
dorpsomroeper. Dat was een man, die
sloeg hart tegen een metaal bord, en riep
dan hart wat er ging gebeuren, bijv.:
"hoort burgers hoort vanmiddag is er een
schaats wedstrijd, zeg het voort, zeg het
voort!"
De kinderen van Den Oever moesten alle
maal naar Oosterland op school. Tussen
de middag moesten ze lopend op klom
pen heen en terug, en als de school uit
was moest je weer terug.
De kinderen konden gewoon op straat spelen, want er waren nog geen auto's. Ze speelden spelle
tjes als: tollen, hoepelen, touwtje springen en "negerstrieken".
Het lijkt me leuk om er toen te wonen, maar nu vind ik het ook heel leuk.
Rosanne Boerlage (9 jaar)
Den Oever
Groep 5, Oosterlanderschool
- -
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hóógte" - 1 le jaargang nr, 4 - 1999
