oen Wieringen nog een eiland was - Ill - Ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van de Historische Vereniging Wieringen is er met medewer king van de basisscholen een opstelwedstrijd uitgeschreven, met als onderwerp Toen Wieringen nog een eiland was". Een aantal van deze verhalen zal in willekeurige volgorde in "Op de Hoogte" geplaatst worden. Hier volgen de eerste twee. Voor dit opstel ben ik naar tante Dit en ome Nan Rotgans gegaan. Ome Nan (Nan van Piet van de Bierdiek) is op Wieringen geboren toen het nog een eiland was! Omdat het een eiland was, kwamen er veel dezelfde familienamen voor bijv. Lont, Rotgans en Bakker. Om niet in de war te raken gaven ze de mensen een bijnaam, of noemde de naam van je vader of moeder erbij. Piet was de vader van ome Nan en ze woonden aan de Bierdijk. "Nan van Piet van de Bierdiek". Er was een mevrouw die had een hondekar die noemde ze de "hongdebet Een hondekar is een karretje die je zelf niet hoeft te trekken, want dat doen de honden. De hongdebet had de spulletjes die ze wilde verkopen in de kar en zo ging ze langs de huizen. In de tijd voor 1924 waren er veel boerderijen, maar heel weinig schapen en koeien. Er waren klei ne boertjes die hadden er vaak nog een vissersschuitje erbij. De visserij was erg belangrijk. Er werd gevist met houten aken met zeilen. De vissers vingen vis maar ook zeewier. Ze hadden het gedroogt, en maakte er een dijk van, die heet nu de wierdijk. In De Haukes was de belangrijkste haven, maar na de korte afsluitdijk werd Den Oever de grootste. Je kon ook rondom het eiland zwemmen. Als je bijv. naar Den Helder wilde, moest je met paard en wagen naar De Haukes, en daar was een veerboot. Het duurde heel lang maar de Wieringers hadden geen haast. Er waren nog geen auto's, maar de burgemeester had wel een auto. Als je later je rijbewijs wilde halen, moest je een paar keer heen en weer rijden, en dan kreeg je het van de burgemeester. De wegen waren wiebelig en stil. Het huis waar ik in woon heeft de opa van mijn oom nog laten bouwen. Er was ook een klein win keltje bij. Ze hadden van alles te koop zoals etenswaren, klompen, petroleum enz. Alles wat de winkels nodig hadden om te verkopen kwam met de beurdvaart naar Wieringen. Er was bijv. geen Dekamarkt maar heel veel kleine winkeltjes. De mensen waren arm, omdat ze zo'n klein winkeltje hadden konden ze niet zoveel verdienen als de Dekamarkt. Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 1 le jaargang nr. 4 1999

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Op de Hòògte - Wieringen | 1999 | | pagina 25