OLKSGENEESKUNST
Hij was nl. veehouder en tevens boerenslager. In October zagen wij deze eenigszins gebogen figuur
met 't ringbaardje, de hoogen zijden pet op 't hoofd, op de rug een lederen foudraal, waaraan de
heften der messen uitstaken en onder de armen 't juk, waaraan 't varken moest hangen, de boeren
erven op en af gaan, om te slachten. Een varken in de "kuup", en zijën spek in de pekelkist, die
later in een bakkersschoorsteen werden gerookt, was hier vaste evangelie, ook bij vele arbeiders en
visschers.
Vooraf was de dag met de slager afgesproken, de groote
kookketel reeds opgestookt als hij arriveerde, en na
korten tijd hing 't varken geschraapt en wel in het
"achterhuus" om verdere bewerking te ondergaan.
Natuurlijk werd 't varken bedronken met 'n bittertje",
waarbij de slager steeds de wens uitsprak "zegen met je
spek!" Het was tevens gewoonte dat hij bleef eten; dit
was trouwens eveneens 't geval als een timmerman of
rietdekker op de hoeve aan 't werk was, ook zij waren
dan de gast van den boer. Volgen wij nu echter de sla
ger, als hij na een vermoeienden dagtaak weer in z'n
eigen "achterhuus" te Smerp is teruggekeerd.
De huisgenooten zitten om de spiegelglad gewreven
tafel geschaard, welke op een beun naast de houten
pomp is geplaatst en tegenover hen zijn de koestallen
thans in een museum herschapen van oud Delfts' por
selein en aardewerk.
Wordt vervolgd
Als iemand met zeer veel pijn naar het ziekenhuis moest, was dat niet
zo eenvoudig en het duurde ook lang natuurlijk. Onderweg kreeg de
patiënt dan zeer veel drank om de pijn wat te verlichten.
Bij buikpijn van kleine kinderen gaf men venkelwater. Hier heb ik er
nooit van gehoord, maar in Zuid-Holland wordt het ook nu nog wel
gegeven.
W.E.A. van Tol
Simon Rotgans Joh. 1845-1932
-24-
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 1 lc jaargang nr. 1 - 1999