1179
Langzaam trok het boerenpaard de droeve last achter 't kerkhof om, om dan bij de hoofdingang halt te
houden. Somber en zwijgend in alle eenvoud voltrok zich de plechtigheid en steeds luidde de klok
totdat de stoet de "bocht van diek" weer op de terugweg had bereikt.
Van deze vaste regels werd nooit afgeweken. Ook de grafheuvels werden nooit geslecht; men zou 't
als 'n grafschennis hebben aangemerkt, als hier iets aan werd veranderd.
Nu Wieringen geen eiland meer is en velen van elders hier zich vestigden zijn ook deze burenplichten
en huiken tot het verleden gaan behooren.
Niettemin willen wij ze in de herinnering terugroepen, omdat ze beteekenden oprechte eerbied en
hulpvaardigheid die eilanders in dagen van verdriet en rouw kenmerkten.
(wordt vervolgd)
Van de redactie: Wie deze zomer een bezoek aan Museum Jan Lont heeft gebracht, heeft de huik
kunnen bekijken. Naast de jurk van Jan Lont z'n moeder was de huik opgesteld in het "wagenstik".
