1171
De mannen lagen elkaar wel en wellicht speelde hierbij mee, dat beiden tamelijk onconventioneel
waren: Levy droeg bijvoorbeeld in tegenstelling tot de toenmalige kledingvoorschriften bij zijn
representatieve beroep, altijd een open boord en de Kroonprins, die weliswaar ijdel was, had ook
maling aan etiquette en protocol, waarmee hij nog zo vaak werd geconfronteerd en ging tevens zijn
eigen gang.
Overigens had de Kroonprins meerdere joodse vrienden, hetgeen hem al vóór de machtsovername van
Adolf Hitier op 30 januari 1933 op verwijten kwam te staan, ook uit linkse hoek. De Kroonprins heeft
na zijn terugkeer naar Duitsland enige jaren gedacht de Nazi's voor z'n karretje te kunnen spannen om
zo de monarchie in Duitsland weer te herstellen en zette zich zodoende ook voor hen in. Hij was echter
al in 1934 van een koude kermis thuisgekomen en had zich sindsdien steeds meer van hen verwijderd.
Hoewel zijn aanvankelijke inzet hem zeer te verwijten valt, heeft de Kroonprins zijn afkeer van de anti
joodse maatregelen en van oproer tegen de joden door de Nazi's nooit onder stoelen of banken
gestoken, ook later niet en zelfs niet tegenover Hitier zelf.
Levy schreef een aardig kranteartikel over de Kroonprins en publiceerde zelfs twee boekjes met de
Kroonprins als één van de hoofdthema's, die meerdere herdrukken beleefden.
Hierin verwerkte Levy zijn ontmoetingen en gesprekken met hem. Ondanks dat het fantasieverhalen
zijn, die grotendeels in de toekomst spelen, schrijft Levy in één van zijn voorwoorden:
"Zoveel mogelijk heb ik echter mijn ontmoetingen en beschrijvingen van den ex-kroonprins naar
waarheid beschreven".
(Zijn boekje "Wilhelm, de Banneling van Wieringen" is in het bezit en ter inzage van de Historische
Vereniging Wieringen)
Na het vertrek van de Kroonprins werd Levy uiteindelijk "full time" journalist. In Den Helder sprak
hij geregeld de oude zeelieden, die op hun vaste stekje tezamen kwamen om met elkaar te praten. Zo
raakte hij doordrongen van hun problemen en kwam op de bres voor de "blauwe zeeridders'" een
eretitel voor degenen die op zee hun eigen leven riskeerden voor het redden van andere mensenlevens.
Levy Grunwald werd initiator en mede-oprichter van het "Dorus Rijkersfonds", later het "Helden der
Zeefonds Dorus Rijkers'" dat zich ten doel stelde oudgedienden van de reddingsbrigade een zorgeloze
oude dag te garanderen. Dorus Rijkers (1847-1928) was zo'n oudgediende, die toendertijd het grootste
aantal (ruim 500!) geredde mensenlevens op zijn naam had staan.
Ooit werd hij door de Nederlandse bevolking verkozen tot Nederlands populairste persoonlijkheid en
kreeg daarmee een reis naar Parijs aangeboden.
