1107
Siemke
Je bin mekaar oal een jaar of wat uut et öög verloren, hoe lang, dat weetje gieniesen meer.
En den is deer die advertensie, och,Siemke
Ok oal waar ie in sien goeie jare grööt en sterrek, et bleef Siemke.
Den komme de herinneringe, hoe ie röèkte as en skoerstien, werkelek de iene sigaret mit de
aare anstak. Die keer dat ie et propke pepier, wegskoten mit een elastiekje, dwars deur de
Wieringerkrangt in sien öög kreeg. Oal die komkes köwie.
Later, den kom je mekaar teugen in et café en as ie den de tasse vol had waar et „ken jij mij
efkes naar huus brenge?
En as een aar den vroeg hoe zit dat nou eigelek mit jullie?" Den waar et „das femielje." En
deur de menier weer dat op seit wier, vroege sie maar niet veerder. En begrepen zoue sie et
immers tach niet heawwen.
Op een gegeven moment mocht er gien èèl meer fist worre mit de elleger. Dat de dienare der
wet kwame bij de skuute langs te vragen of ze nag zo'n ding an boord hadde. Siemkes vader
had er nag ien songer tangde, dat wel. „Dat noem ik gien elleger", seit die veldwachter.
„O, seit vader, „dat jij wilt seage dat een mens songer tangde gien mens meer is
Dat ferhaal het ie wat kere ferteld.
Sie zouwe een keer ries mit butter en suker ete, moeder waar overleden, en deuze keer most
Siemke et klaarmake. De ries rees de pan uut, dat dat wier overskeppe in een aare pan. Doe et
etestijd waar froeg ie an vader „uut welleke pan wil je et heawwe?, uut de grièse of uut de
swarte"?
Oallemachtige luid prate kon ie ok, en as ie den wat ophad waar et hillegaar verskrikkelek. Op
een keer waar et weer bar, een aar kon der niet bovenuut komme, dat na een grote brul van
„hou der es efkes stil jij",waar et ok stil, doodstil, iederien keek mit grote skrikööge, van as
dut maar goed komt. Siemke kiekt, en seit goeiig „o, das femielje". En iederien praatte weer
veerder.
Doe vader overleden waar ging et niet goed mit Siemke. Hij paste niet op sien eigen, hij at niet
genog, op et lest hillegaar niet meer, en hij dronk teveul, en dat ken niet.
Siemke
Gerbrigje.
Elger.
