1058
Maar werd 't wind'rig, nat of koud, o wee
Dan bleek de school ons, o zo oud, o wee
Dan riep er een soms: Meester 't lekt
Mijn schrift is door 'n spat gevlekt.
Of wel: de schoorsteen pekt
Hoe 't aan mijn voeten trekt
In school, in school! 't was er dan raar
In school, in school! 't was er dan naar.
Het schoollokaal was 's winters ook, hoezee
Gezellig vol,-van roet en rook, hoezee
Zoo ook 't portaal, als blauw en bont
Er menigeen in 't donker stond,
Al zoekend in het rond
En klomp noch mantel vond;
In school, in school Gezellig was 't daar
In school, in school Ja stellig dat is waar.
Maar anders was 't er aklig leeg, o hé
Verrot, vervallen, verfloos, veeg, o hé
In banken, elk een schilderij
Van schepen, zaten zij aan zij
Wij in een lange rij
Zoo scheef en krom erbij
Op school, op school! Hoe zaten wij daar?
Op school, op school! Wij zakten in elkaar.
Gelukkig werd de school te klein, hoezee!
Voor zooveel kinderen als hier zijn, hoezee!
"Een nieuwe school" sprak toen de Raad,
"De oude om!" klonk het kordaat.
Zoo viel zij inderdaad:
Al wat bestaat, vergaat.
De school, de school! Verdween nu zoowaar!
De school, de school! De nieuwe is klaar.
Uit dit versje blijkt hoe men hunkerde naar de nieuwe school, en toch...en
toch... trachten wij nu herinneringen op te diepen van al dat oude, dat
heenging, wekt 't een verlangen naar 't onbereikbare, dat alles nog eens
te mogen zien, ook dat oude blauw geschilderde winkeltje van Neeltje Rietvink,
waar we een koeietong haalden als we honger hadden, of 'n dikke pijp drop,
of 'n paar hulleste (klompen)die als 'n berg op de dorsch opgestapeld lagen.
En dan in de zomer, als 4 of 5 suikerperen voor 't raam ons melden, dat ze
te koop waren. Hoe hunkerden wij ernaar voor 'n cent onze zakken er mee te
vullen, want Neeltje was er niet zuinig mee. Het winkeltje is al jaren geleden
afgebroken en vervangen door een nieuw, waar thans kinderen en kleinkinderen
wonen, want 'n geslacht ging sinds voorbij.
Al die rijzige eenvoudige figuren met ringbaarden daar in die boerderijen
met 'n geteerd houten schuurschot langs de Akkerweg op de haid (heide) zijn
allen heengegaan, doch de beeltenis van die oude trouwe Oosterlanders staat
ons nog helder voor de geest.
(wordt vervolgd)
Prettige Kerstdagen
en
Gelukkig Nieuwjaar!
