942 Zondags ging ik naar de zondagsschool. Ten eerste omdat Anna daar de juf was en ook omdat zondag de enige dag was dat mijn ouders konden uitslapen. Die vonden het best plezierig mij voor de voeten vandaan te hebben. Het verhaal deed de ronde dat de zondagsschool op Oosterland zo populair was, omdat ze daar Pietje Bel, een spannend jongensboek, voorlazen. Maar daar heb ik nooit wat van gemerkt. We moesten een versje leren en de volgende keer opzeggen. Dat was voor mij geen probleem en een heleboel van die versjes ken ik nog. Ik heb nog een album met de plaatjes die ik kreeg als ik mijn versje had opgezegd. Toen Anna getrouwd was, werd Hilly Verfaille de nieuwe juf en alles ging op de oude voet voort. Met Kerst was het feest. Dan kregen alle zondagsschoolkinderen een cadeautje. Je mocht drie wensen opschrijven en de juf deed haar best het een ieder naar de zin te maken, wat niet altijd lukte. De draaiende Kerstboom in de Oosterlander kerk was en is nog steeds één van de mooiste Kerstherinneringen, die ik met me meedraag. Overigens was het religieuze leven bij ons thuis geen probleem. Mijn moeder was van huis uit Nederlands Hervormd en kreeg dus Dominee Van Beek op bezoek. Ik, nog heel klein, had me verstopt onder de tafel en zat op een voetenbankje. Dat was toendertijd een normaal onderdeel van het meubilair. Ik had dat bezoek zo eens aan zitten kijken en begon toen mijn commentaar met "Sikkie, sikkie, sikkie" Mijn moeder hield haar hart vast over wat er nog meer zou komen en jawel hoor, tot slot "Bêèè." Ter verduidelijking: dominee Van Beek had een voor die tijd gebruikelijke sik. Hoe hij op mijn commentaar reageerde weet ik niet, maar mijn moeder zal het zeker niet leuk gevonden hebben. Mijn vader was doopsgezind en kreeg dus weer ander bezoek. Op een dag stond mijn moeder in de winkel, toen er een meneer binnenkwam. Zij dacht, een reiziger en toen ze tijd voor hem had, zei die meneer: "Ik ben Lugt". Mijn moeder was van haar stuk gebracht en keek de man niet begrijpend aan. Het bleek de nieuwe Doopsgezinde dominee te zijn. Greet Kramer, Trijnie Metselaar, Ingrid Rita Terpstra

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Op de Hòògte - Wieringen | 1997 | | pagina 28