939
Gerritje van Tinus had nag een mooi verhaal.
Lesten waar der een oafskeidsbijienkomst voer Dominee Hans Marseille in de Doopsgezinde
kerk.Elkenien die dat wou, mocht zeage hoe ie kennis maakt had met em, en wat er zó te hooi
en te gras beurt waar na die tijd.Doe vertelde der ien dat Hans niet van de koektrommel
oafblieve kon. Den zeit ie "O wat een heerlijke koekjes", en den nam ie der nag ien of twie.
Maar, zeit die man, Hans jij kent geen verschil tussen mensenkoekjes en hondekoekjes. Had ie
toch hongdekoekjes opeten en dat hadde ze nooit durreve zeage, maar nou kwam de aap uut
de mouw. Iederien brulde van et lachen dat ken je begriepe.
Deur oal die moallegheid ware ze helegaar deur de huze raakt dat doe ze op huus anmoste
heawwe Gerritje en Grietje,die in et huus van lange Trijn woent in et stegelke, et beeld van
Menno Simons anklèèd mit de jas en de das van Dominee Broer. Dat beeld sting in et portaal
en voerdat der aar vollek ankwam hullie gauw vort. We hadde nag een bult skik doe ze et
vertelde.
Nou Peet et wordt al weer wat, ik skoai der uut, je moet de groete heawe van growader, en
den tot de are keer maar weer.
Nicht Maartje
VOLKSGENEESKUNST
Jo van Piet van Jannetje vertelde, dat bij
"zere plekken" - dat waren steenpuisten -
je blaadjes van weegbree moest plukken en
die op de zere plekken leggen.
Een andere manier was rauw spek op de
plekken, maar dat stonk enorm.
W.E.A.van Tol
