895 Van mijn eerste schooldag weet ik nog dat ik beslist niet weggebracht wilde worden, ik wist zelf de weg wel en wat ik wel en niet moest doen. Buurman Jan Metselaar vertelde dat tussen de middag op die eerste schooldag Otto Meier van de Gesterweg voor ons huis heen en weer had gelopen. Toen buurman vroeg wat hij daar deed, zei Otto:"Ik wacht op Rita, ik vrijt met zij." Ik herinner me Otto als een leuk jongetje. Zijn vader werkte denk ik bij de Zuiderzeewerken, want een paar jaar later vertrok de familie Meier naar de Noordoostpolder, met een tot woonwagen omgebouwde spoorwagon. Die wagon stond tijdens de verbouwing bij Willem Stadig op het erf en was in mijn ogen erg imponerend. Als Klink, de wielrenner en oom van Otto, weer eens gewonnen had, kwam Otto met de half verwelkte krans op school om die te laten zien. Tijdens mijn eerste schooljaar ging eens het gerucht dat de schooltandarts zou komen. De verhalen van de oudere kinderen waren zo beangstigend, dat ik doodsbenauwd was. Thuis werd me verteld dat het vast niet waar was, maar toen ik die dag bij de school aankwam, stond daar die auto met de apparatuur. Dus ik als een hazewind weer naar huis. Anna moest met me mee, omdat ik anders beslist die dag niet naar school was gegaan. In de Oosterlander school van die tijd waren twee lege lokalen, die werden o.a.gebruikt voor het tandartsenbezoek. Het viel allemaal nogal mee en de tandarts heeft voor mij daarna nooit een bedreiging gevormd. Tijdens dat eerste school jaar veranderde mijn wereld ook thuis: Anna ging trou wen met Eltjo en dat ging gepaard met een heleboel onrust.Bovendien was mijn vader nogal eens op herha lingsoefening. En we kre gen een nieuwe hulp, Hilly Bugel. Hilly kwam uit Smerp, en haar nichtje Lammy zat bij mij in de klas. Mijn geografisch gebied werd dus uitgebreid tot Smerp. Lammy had vanwege de lan ge weg naar school een kinderfietsje gekregen, dat vond ik erg spannend. Omdat Hilly bij ons werkte, kwam Lammy wel eens langs. Hilly Bugel

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Op de Hòògte - Wieringen | 1996 | | pagina 9