623
12 mei: ik heb alleen het Duitse geld ingeleverd.Nu over de grens in een
klooster. Daar kwamen we op kamer 156 met 21 man. Er was 's avonds een
dansorkest. Gezellig.
13 mei: op zondag ging geert transport weg en maar wachten. Straks ben ik
oud voor ik kan trouwen.
14 mei: maandag om 10 uur op transport naar Enschede. Met een heel oud busje
naar de Batafabriek daar. Weer dekens en kleren stomen. We kregen een stukje
zeep en konden onder een warme douche.We droogden ons af met een warme
luchtstraal, super de luxe, maar wel met 30 man tegelijk. Toen naar de dokter.
Die keek alleen maar. Dat kan ik dus ook.Op kleren en schoenen moesten we
een uur wachten. Dan door de douane, namen afroepen en naar de fabriek.'s
Avonds zijn we naar een zuster van Freek gegaan. Het valt hier erg tegen.
We zitten hier al een week en van"zo thuis"is geen sprake. In de Hema hebben
we een sorbet gekocht. Het smaakt ondanks alle surrogaat.Het is wel fijn
dat we hier een adres hebben bij familie. Gewoon praten en een kopje thee.
De burgers hier doen veel voor de terugkomers en ook het Rode Kruis helpt.De
overheid werkt niet mee en de B.S.ook niet.
17 mei: we zijn naar een Amerikaanse film geweest en we hebben de tuin
opgeknapt van de kennissen.
18 mei:ik was weer niet bij de groep die weg mocht, want mijn registratiekaart
is zoek. Dus naar het kantoor en laat hij nu tussen de Zuidhollanders zitten.
Toen moest richting Zuid zich opstellen. Dat waren er maar 5.Met paard en
wagen naar de Van Eekfabriek.Ik direct Freek gewaarschuwd, die was bij zijn
familie.Ik zou naar Zeeland.
Op 19 mei eindelijk om 10 uur in een open auto naar Den Bosch. Overal was
van alles kapot. Vooral bij Arnhem en Nijmegen. Bruggen, kerken, scholen,
huizen.
In Den Bosch werden we zo op de markt gedropt.Daar stonden we.Waar moesten
we heen ?Maar om 7 uur ging een trein. We konden dus nog wat eten. Het brood
smaakte als cake, want daar waren ze al een half jaar vrij.
's Avonds op de trein naar Bergen op Zoom. Uit de trein hopen mensen en
vragen, vragen.Volgende dag van Goes meegereden naar Wolfaartsdijk en daar
kleren van een zwager gekregen.Na een paar weken met 2 fietsen naar huis.
Ze wisten ervan en alles stond vol bloemen.
Op 19 mei is voor het laatst in het dagboek geschreven.
Dit dagboek bestaat uit 30 losse velletjes, die steeds kleiner worden.Daarna
gaat Jan Koorn verder in een klein zakboekje van de Volksbank Daaden-Sieg.
Hij heeft het onderweg steeds bijgehouden, met enige hiaten als de situatie
schrijven niet toeliet.Zoals b.v.in de eerste dagen van de thuisreis. Die
paar dagen komen dan ook uit zijn herinnering. Zijn longen waren gelukkig
toch niet aangetast en het leven begon zijn normale loop weer te herkrijgen.
In 1955 hebben wij de Koorns en de Modders) geprobeerd deze reis van Jan
te reconstrueren tot aan het IJzeren Gordijn, circa 30 km achter Kassei.
De opbouw was daar toen ook alweer in volle gang.
Het dagboek is met instemming van Jan Koorn door mij enigszins bewerkt.
B.Modder-den Drijver.
