509
Men voelt hieruit hoe nauw de onderlinge samenleving was, zoowel in verdriet
als in vreugde.
Laten we echter verder wandelen en het eerste huis van het dorp dat we
ontmoetten was de boerderij van Meijert Tij sen (in Wieringer dialect Mayert
Tiesen); aan de linkerzijde van ons was een moddersloot ('t Kattegat) welke
nu is gedempt en thans langs de Noorderweg ook geheel is volgebouwd.
Dan had men aan 't begin van de Miengtstraat (nu herdoopt in Zeestraat) links
een oud huis, waarin "de waag". Hier werden de varkens, wol enz. gewogen.Er
staat nu een sigarenwinkeltje.
Verder kwamen we tegen de broodbakkerijen van Jaap Tiesen en Jan Koorn, 't
Café van Mayert met 't bord "Schippershuis" boven de deur; 't snoepwinkeltje
van Peet Neel (Jan de Slager) waar we als jongens onze laatste cent brachten
en op de hoek rechts de bakkerij van Volkert Koorn en links de
kruidenierswinkel van Maarten Gorter.
Op gansch Oost-Wieringen was "Maarten" en z'n ezelenkar vol venterswaren
bekend. "Maarten", altijd gekleed met hooge zijden pet, de zwarte stropdas
en lange duffelsche jas, het hoofd ietwat voorover achter z'n kar aanstappend,
had bij de boerenkinderen z'n vaste klanten, die 'n eindje op z'n kar mee
mochten rijden. In een hoekje tusschen de petroleumkruiken en kisten
boodschappen zaten we dan en mochten den ezel besturen en aanjagen, want
hij was schrikbarend lui. Maar als 't beest paarden rook, dan bleef ie ineens
pal staan, bulkte een "ia", dat horen en zien je verging en zette het dan
op een loopen. Dat was het, wat aan het meerijden op Maarten's ezelenkar
zoo'n bekoring gaf.
Voor de boerinnen was Maarten onmisbaar; hij ruilde boter, kaas en eieren
in voor boodschappen en tracteerde als de zaak was afgehandeld op zoete
balletjes uit de bus. Hij kende de knepen van het vak en had menig winkelier
van heden een lesje kunnen geven.
(wordt vervolgd)
Op de achtergrond de woonkeet van de familie Donkerbroek,
Een kostganger op de schommel Pieteke
het 5e kind
Boukj e
