470 Van de 22 nimphen die het veld betraden,zijn enkele namen ons ontgaan. Daarom is het onmogelijk het geval geheel volledig te verslaan. Doch wat we er van weten,zullen we de lezers gaan verhalen, En hopen,dat de wraak deez' vrouwen niet op ons hoofd mag neder dalen. Zo zagen we in het doel de wederhelft van Jaap Oden En werkelijk,ze heeft weerstand tot het uiterste geboden; Alleen wat ons opviel, ze had zo'n glimmende toet "Dat komt,"sprak Jaap,"ze had zich vooruit gemasseerd met honingzoet." Bets Luijf huppelde voor het doel met haar zuster Trijn De laatste had maat 48 schoen en nog wel zonder pijn Maat 48:hoe kon de stakker trappen met zulke boten.... Geen wonder dat niet de bal,maar de schoen de lucht werd ingeschoten. De schoen beschreef een boog en kwam krek op het hoofd van Marietje Klaassen.... Buiten Westen ging het kind en baas Ab,die het zag liep langs de lijn te razen: "Alle mensen"riep hij,"daar gaat mijn gedienstige naar de kelder Maar hij dacht:"Ik pik de auto en haal een nieuwe uit Den Helder." Gelukkig kwam zij spoedig weer bij haar zinnen En kon de strijd na een kleine vertraging wederom beginnen; Dat dacht men,want daar kwam de vader van Guus Doves met gang aangesneld: "Guus,ga naar huis,oppassen,moet onverwacht met kippen naar Barneveld Tijdens deze intermezzo begon Sijb Lont aan de tegenpartij caramels uit te delen, Want zij dacht,met dat kleverige goed in hun mond kunnen ze vast niet spelen. Geen wonder dus dat tijdens het koppen Marie Polet zich verslikte En bijna in die taaie caramel van Sijtje stikte. "Als jc weer wat weet".hakkelde ze,"mij die rommel te geven Die kleef-kleef is gewoon aan mijn huig blijven kleven." "Mens leg niet zo te zeuren en loop niet zo voor me te drentelen Riep Jaan van Toon:meteen werd ze gehaakt en lag in 't gras rond te wentelen. "Wie lapt me dat",riep Jaan,"0 ik zie het al wie me was aan t belagen" Het was de (ex—)moeder van het tehuis van ouden van dagen. Toon zat in de tribune het aan te zien met een strak gezicht, Daar hadden ze zowaar zijn liefste een pootje gelicht. Gelukkig voor hem maakte vrouwlief even later een goal.... Hij zegt:"Het is net als thuis,overal blaast ze de eerste viool" Geer Lont,nu de vrouw van Teeuwis,toen nog jong en dartel, Was geregeld met haar broekje aan de martel. Ze had het geleend van een man met een taille van honderd De hare was vijftigdaarom zat het ding zo bedonderd. Ze zei tegen Gerritje van Dirk:"Kind het is om te huilen; Jij bent vetter als ik,kom laten we ruilen." "Kijk wel uit,"zo vervolgde Gerritje het gesprek, "Wat zou Dirk er wel van zeggen als ik hier mijn broekje uit trek" 6 r

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Op de Hòògte - Wieringen | 1993 | | pagina 12