458
Noefer
•.v'aurde Nicht Maart je,
Wel, matje beurt d'r niks an
Dörrep
Je had me beloofd te skrieve
maar oal wat er kwam mit de
post niks of is de possegel
te duur?
Opie had deer oaltemet zo'n
gesegde over:
;Veel belöve en weinig geve,
doet de gek in vreugde leve.
Of bin je mit vakanzje!
jLiekt me sommar niks foer jou
jWie moet er den foer oal je
bèèste zörrege
Je dikke knien,hongde en kat
en de henne niet te vergete,
d'r moete oaiere gaard worren
Je moet me, uten goeien opne-
me, maar grovader ken oal dat
Bij ongs in de tuun heawwe een stiekelfarreket nessie heaw ik ok vong-
en moeder en de egelkes allegaar op 'n truul
Effe de pen neerlègge, buuf Aaltje tikt net op 't ruutje.Die het wel
weer wat sien of hoort.
Net wat ik docht,ze miende sien te heawwe,dat je an de deur weest heaw.
Oaldeur as ik tuus ben komt er gien kip en net as ik efkes om 'n boeskip
gaan komt er vollek.Nee, Maartje, niet om de boeskip, die tijd heawwe
we had. Ik as nuuwbakken opie.
Guster, waar Aaltje ok nag Kobus van Neèl teugenkomme, mit sien dikke
bombardon ken ie amper fietse,dikke segaar in de brangt,die kirrel is
wel so miserabele eigewies hea en weet 't oaltemet veul beter as een aar
't geliek krieg je van ze lieve leve niet an jouw kangt.En luustere ho
maar, mooi weer speule ken ie ok.Asse d'r goeie woorde en bloeme uut-
deelt worren staat Kobus foeran.Ik weet niet weer hij bedare moet.
Guster, waar 't stienlazerus blak,dat ik heaw m'n broide mee de tuun in-
nomen,ik sat deer mak in 't sontje en 't waar so lekker loekum,dat ik
heaw efkes een tokje dèèn.Ik lag in de dommeloeris en in iene skiet ik
overend,ik skrok onwies örreges van.Je rèèd 't oal't stiekelfarre
ke. Ik mien van oal,dat die èvends of nags op poad ware.
Ik en vader heawwe beslote niet op vakanzje te gaan.Huuze staan d'r over
oal, de bome groen en 't water gries of blau.We blieve tuus,nou ja oal-
deur tuus, den flien je ok teugen de wangd op.maar we pakke de fiets om
wat ronkjes over ongs mooie Wieringe te toere.En as je deur de Koog gaan
den geniet je; de kooibossen lieke oerbossen of de tijd stil staan het.
Den gaan je gedachte over hoe het oallegaar weest het toen dut nag een
eiland waar en de köge, die so drassig ware, niet aars as harrel groeide
en de peerde wetborde onger de biene kregen.
De kerkebuurt en 't Stroèèrwegje lit je fantasie gaan en midden op 't
kerkhof sien je de HeidensekapelAs je goed luustert, hoor je de klep
perende hölleste van speulende kiendere.
gegrut niet an.
i
<jr
