Hellep me nou!
Zit me niet uut te lachen, zeitze.En deer zat ik op de kniese bij
en ik heaw zo verskrikkelijk lacht, dat ik waar deer naderhangd be-
dörreven van.
Veerder heaw ik gien nuuws, maar dut is oal weer een groot verhaal
worren. Dat nou skoai ik maar weer uut.De groete van grovvader en
uw nicht Maartje.
Waarde Maartje,
Matje wat hewwe we weer een drokte achter de reag.Nuuws vanzeilef oal
hoort! We benne Opie en Opa worren.Dage loop je deer op te wachten en
froog in de mörrege wieren we belt.Vader uut de kooi en miende eerst
sien sokke nag an te trekken.Ik skreeuwde skiet op, stiefelt ie mit
een noödgangk de trap oaf, mist de ongerste tree knoalt mit sien kop
teugen de muur en hillegaar verbouwereerd, lit ie de tillefoon uut
sien hangde voallen.Grovvader worren doe je niet sommaar. Ik ken den
zo lillek worren van dat gestoetel,maar 't ware allegaar zenuuwe mit
die erme man. Vader worren is ók hèèl wat, want toen ik om de boeskip
most en we een zeun kregen, zou ie 't grovvader en grommoeder vertelle
dat de sammelkes wat brocht hadden.
Mit de oto gaat ie heen, slaat 't pertier dicht en lit de sleuter d'r
in zitte. Hij wier zo menslillek obstenaat, pakt een stien en slaat
een raamke in. Zoks liek je wel te onthouwe. Oalles is veerder gezongd
en de baker is er nag. 't Is een bar pitteg kien,dat spreekt vanzellef
mit zo'n gnappe opie.
Ik heaw et geliek aan buuf Aaltje verteld, dat ongse generaasje weer
een stapke veerder is. Wat seag je dat deftig zei Aaltje.Je weet
Ma, dat we op gnap prate stelt benne. Aaltje spreekt den oaltemet van
ze zitte te harretakke en ik heaw 't den over diskussjere.Kiek net dat
verskil. Moeder morrelde vrooger ok welles een keer wat drèèg jij 't
hartje weer hoog.We heawwe niks voer niks notabele in de femielje.Ongse
dokter miende dèèr de oplossing foer te weten.Dat zit em in de genen.
En die ken 't weten, die het studeert.
Die Jaantje het em ok weer raakt, wat een truul.die leert het nooit Ma.
Wat ken een mens lache, deer weet ik oalles van. Toen ik nag op de ouwe
skoel op 't Hoekje waar, heaw ik naggeris op apegape zeten ik kon bij
kans gien asem meer hale van 't lache. Dèèr hinge de lampe nag oal lèèg
en we hadden op dat mement zinge. De meester sting foer de klas mit
sien stokje te zwoae en tikt teugen de lamp, ik skiet in de lach en ken
niet meer ophouwe, meester wacht 't oaf, het liedje werd weer inzet en
ja hoor de stok gong weer richting lamp en tok weer raak, ik skiet nag-
eris in de slappe lach en op 't lest gule, mit lange uuthale.Ik most de
gang op om te bedare. Uterlek gewoon stap ik de klas weer in,meester
kiekt me an en ik miende een spoorke van een grijns te zien en bans deer
hejje 't gesodemieter weer, hoe oalles oaflopen is weet ik gien meer,ik
ben er wel mee pest.
Mit de swere sturm van lesten woaide ongse skutting omveer, dat deer
most een nauwe foer komme.Dat bij jou is oalles skoon! En een zootje
opruumt, matje Ma toch.Ik ken grovvader op dat punt gien ongeliek geve.
Want wat je vandaag opruumt.dat ken je mörrege gebruuke.En weer 't vol
is is 't ruum moet je maar denke.De groete van ongs en het oallerbeste
van Peet Jannetje.
p.s. Ik heauw 't in twie envelloppen dèènt aars wier te sweerj
