368
Daarna verkocht ik 300 balen naar Brussel, die werden in beslag genomen.Ze
kwamen over tijd omdat het schip in het ijs terecht kwam. Veel last heb ik
gehad om mijn geld te krijgen.Maar ik gaf de moed niet op en schreef dan
hier dan daar naar toe, zelfs naar de goeverneur-generaal van Brussel.Na
verloop van 5 jaar heb ik het toch ontvangen.
Ook in Antwerpen bleef ik 1200 gulden tegoed, omdat de franken zoo laag
stonden.Ook na 5 jaar heb ik dat ontvangen.
Het ergste was dat Teunis weer in dienst moest.Hij was intussen ook getrouwd
en hielp in de winkel. Moeder en ik hadden een huisje laten bouwen.Toen Teunis
weer onder dienst moest, kwam ik weer voor al het werk te staan.Cornelia
was ook getrouwd.De vrouw van Teunis had nu wel de winkel, maar er was nog
zooveel ander werk.Het is dan ook zoo gelopen, dat toen Teunis weer thuis
was, toen ben ik heel erg ziek geworden. Ik had teveel van mezelf gevergd.
Wel drie maanden ben ik ziek geweest. En tot overmaat van ramp begon de vrouw
ook te sukkelen.Die haar geheugen ging weg, niets kon ze meer onthouden.
Dat wier zoo erg dat ze de kinderen en mij niet meer kende. 12 Jaar hebben
wij daar mee gesukkeld, ook nog een verpleegster in huis en een
huishoudster.Op 65-jarige leeftijd is zij overleden.Ik huis nu alweer 7 jaar
met een huishoudster.Eigenlijk al veel langer, daar de vrouw nergens meer
van af wist. Dat was erg jammer voor ons en voor moeder.Het mooie rustige
leven was voor ons nu aangekomen, daar ik alle handel heb opzij gezet. Alleen
nog wat fouragehandel. De zeegrashandel met huizen en pakhuizen hebben we
verkocht aan Gelder uit Amsterdam.
Wij hadden de huizen zoo ver verkocht dat Teunis er in kon blijven zoolang
hij wilde, voor twee gulden per week. Moeder en ik konden er net zoo lang
in blijven als wij wilden, voor niets.
Maar Teunis en de vrouw achtten het voor hun zaak beter dat zij te
Hippolytushoef woonden, wat ook wel waar was.
Cornelia en haar man woonden reeds in Hippo. Alzoo wilde ik dan ook maar
in de omtrek van Hippo gaan wonen. Mijn vrouw had er toen al niet veel besef
meer van. Voor Teunis kocht ik een boerenhuis op de beste stand van Hippo
en dat huis hebben wij laten verbouwen, en nog eens laten verbouwen.Wat veel
geld heeft gekost, maar gelukkig gaan de zaken met Teunis goed.
Ook Cornelia en de man hebben een goed bestaan. Jan verdient met schilderen
en ook met muziek maken.
Ik heb op heden een rustige oude dag. Het is wel erg jammer dat de vrouw
er niet van heeft kunnen genieten.Zij had toch zoo hard mede ,g^w^r;kt om wat
vooruit te komen, al hebben wij ook met tegenspoed te kampen gehatfïi xk heel
veel lijden aan hoofdpijnen en twee maal zwaar ziek en moeder 12 jaren
nietgoed.Maar met dat al zijn wij er aardig bovenop gekrabbeld. Ik heb in
de Belt een huis laten bouwen van 7000 gulden. Het was toen zoo een dure
tijd, maar ik kon het betalen. Nu na het overlijden van mijn vrouw heb ik
laten bouwen in de Elft, een dubbel woonhuis met winkel. Dat heeft mij gekost
7000 gulden.Maar nu vang ik hiervoor iedere week 7 gulden en het onderhoud
is voor de huurder.
In 1936 kocht ik daarnaast nog een dubbel woonhuis.Dat kostte mij 4100 gulden,
dat was een koopje.
Vijf jaar geleden is het gebouwd en kostte toen ook 7000 gulden.Hiervan trek
ik 8 gulden in de week, maar daar gaat af waterleiding, grond- en polderlasten
en ook brandassurantie.Ook het onderhoud is voor mijMet dat al vang ik
aardig wat huur en dan wat rente, alzoo heb ik het ook goed.Ik kan mijn
kinderen wat bijstaan als dat zoo komt. Nu gezond blijven, dan heb ik niets
te klagen.
