364 Er was een concurrent van mij, die wilde zijn pers verkopen.Ik kocht die voor f 175,- en plaatste die in de schuur van buurman.Al gauw was die schuur vol.Ik kreeg toen permissie om ook de schuur van het huis dat er naast stond vol te maken.Die schuur stond toch leeg.Intussen kreeg ik ook alweer een bestelling van die heer uit Antwerpen.Toen die heer mij het eerste geld stuurde, was er 200 gulden teveel.Ik schreef hem daaroverwaarop hij niet antwoordde. Ik schreef nog een keer, maar alweer geen antwoord.Ik dacht: we zullen het maar afwachten.Toen er weer geld kwam was er 100 gulden te min. Zoo ging dat het gehele jaar door. Totdat het jaar om was en toen kwam de afrekening en die sloot krek.Met die heer handelde ik mooi.Ik had veel vertrouwen in hem. Daar kwamen opeens twee heeren uit Brussel.Die hadden vernomen, dat die heer in Antwerpen zijn zeegras betrok van mij.Die heer uit Antwerpen ging met die klanten van die heer uit Brussel op de loop omdat ons zeegras beter was.Ik verkocht 800 balen aan hun en wat later kochten zij nog eens 800 balen.Ik kwam in accoord met de schipper die de 800 balen laadde om ermee door te varen van hier tot Brussel. Anders moeten ze in Amsterdam overgeladen worden, waardoor de balen nogal te lijden hadden. Zoo kreeg die heer in Brussel het zeegras mooi aan.En het kwamnog goedkoper uit.Geen van mijn concurrenten had daar ooit aan gedacht, alhoewel die al jaren in zeegras gehandeld hadden. Na verloop kreeg ik permissie van de buurman om een loods te laten maken op zijn land voor die oude schuur langs.Daar kon dan het zeegras in als het nog geperst moest worden,daar het zeegras droog moet zijn.Nu had ik het aardig aan de gang.Maar opeens pachtte de gemeente Wieringen de geheele zeegraswaarden.Die werden verpacht door het Rijk,Dat waren de gronden waar het zeegras op groeide.Dat was haast de geheele zee rondom Wieringen. Daarom had Wieringen dan ook deze naam. Gemeente-Exploitatie o o o o der Wierwaarden De burgemeester van Wieringen stelde voor dat ook het gevischte zeegras Wieringen toebehoorde.Dus zouden wij zeegrashandelaren er uit zijn.Ik nam daar geen genoegen mede.En toen een oom van mijn vrouw een partijtje klaar en droog had, vroeg die wat hij moest doen.Ik zegde als dat hij het zeegras bij mij in de pers moest brengen.Die oom was bang dat hij last met de burgemeester zou krijgen.Ik zegde, dat hij mij de schuld maar moest geven. Hij bracht het zeegras bij mijEn uur daarna kwam er een bode met de boodschap van de burgemeester als dat ik dadelijk bij hem moest komen. Ik vroeg toen die bode wat ik moest.Die zegde dat ik gevischt zeegras had ontvangen. TE WIERINGEN. Verkooper voor het Bionenland Verkooper voor het Buitenland CHRIS. GR00TES. I J. VERWIJS. WESTZABN- jj. HOORN.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Op de Hòògte - Wieringen | 1993 | | pagina 16