364
Er was een concurrent van mij, die wilde zijn pers verkopen.Ik kocht die
voor f 175,- en plaatste die in de schuur van buurman.Al gauw was die schuur
vol.Ik kreeg toen permissie om ook de schuur van het huis dat er naast stond
vol te maken.Die schuur stond toch leeg.Intussen kreeg ik ook alweer een
bestelling van die heer uit Antwerpen.Toen die heer mij het eerste geld
stuurde, was er 200 gulden teveel.Ik schreef hem daaroverwaarop hij niet
antwoordde. Ik schreef nog een keer, maar alweer geen antwoord.Ik dacht:
we zullen het maar afwachten.Toen er weer geld kwam was er 100 gulden te
min. Zoo ging dat het gehele jaar door. Totdat het jaar om was en toen kwam
de afrekening en die sloot krek.Met die heer handelde ik mooi.Ik had veel
vertrouwen in hem.
Daar kwamen opeens twee heeren uit Brussel.Die hadden vernomen, dat die heer
in Antwerpen zijn zeegras betrok van mij.Die heer uit Antwerpen ging met
die klanten van die heer uit Brussel op de loop omdat ons zeegras beter was.Ik
verkocht 800 balen aan hun en wat later kochten zij nog eens 800 balen.Ik
kwam in accoord met de schipper die de 800 balen laadde om ermee door te
varen van hier tot Brussel. Anders moeten ze in Amsterdam overgeladen worden,
waardoor de balen nogal te lijden hadden. Zoo kreeg die heer in Brussel het
zeegras mooi aan.En het kwamnog goedkoper uit.Geen van mijn concurrenten
had daar ooit aan gedacht, alhoewel die al jaren in zeegras gehandeld hadden.
Na verloop kreeg ik permissie van de buurman om een loods te laten maken
op zijn land voor die oude schuur langs.Daar kon dan het zeegras in als het
nog geperst moest worden,daar het zeegras droog moet zijn.Nu had ik het aardig
aan de gang.Maar opeens pachtte de gemeente Wieringen de geheele
zeegraswaarden.Die werden verpacht door het Rijk,Dat waren de gronden waar
het zeegras op groeide.Dat was haast de geheele zee rondom Wieringen. Daarom
had Wieringen dan ook deze naam.
Gemeente-Exploitatie
o o o o der Wierwaarden
De burgemeester van Wieringen stelde voor dat ook het gevischte zeegras
Wieringen toebehoorde.Dus zouden wij zeegrashandelaren er uit zijn.Ik nam
daar geen genoegen mede.En toen een oom van mijn vrouw een partijtje klaar
en droog had, vroeg die wat hij moest doen.Ik zegde als dat hij het zeegras
bij mij in de pers moest brengen.Die oom was bang dat hij last met de
burgemeester zou krijgen.Ik zegde, dat hij mij de schuld maar moest geven.
Hij bracht het zeegras bij mijEn uur daarna kwam er een bode met de
boodschap van de burgemeester als dat ik dadelijk bij hem moest komen. Ik
vroeg toen die bode wat ik moest.Die zegde dat ik gevischt zeegras had
ontvangen.
TE
WIERINGEN.
Verkooper voor het Bionenland Verkooper voor het Buitenland
CHRIS. GR00TES. I J. VERWIJS.
WESTZABN- jj. HOORN.