363
Ik had een kennis in Harlingen, een manufacturierwaarvan ik wel eens wat
lappen kocht.Om ook weer te verkopen. Die schreef ik of hij 200 balen zeegras
wilde kopen. Dat lukte. Ik verdiende daaraan 25 gulden, wat al mooi was.
Wij gingen verder met kopen en persen.Opeens kreeg ik aanvraag vanuit
Antwerpen.Hoe die aan mijn adres kwam heb ik nooit geweten.Ook hem verkocht
ik 200 balen.
Dat kwam slecht af.Ik stuurde die 200 balen naar Antwerpen.Toen kwam er
bericht dat dat zeegras was voor Duitschland bestemd,ik heb er hier geen
plaats voor.Wat ermee te doen ?Daar zat ik lelijk mee aan de grond.Ik
telegrafeerde terug:zeegras volgens opgaaf verzonden. Gelukkig was die man
wijzer als ik en stuurde het vandaar naar de juiste bestemming.Er kwam toen
wel 50 gulden extra kosten bij.Weg was mijn winst.Maar dat was een goede
leer.Ik had moeten afwachten tot hij mij opgaf waar ik het zeegras naartoe
moest sturen.
Al heel spoedig kwam er bericht 200 balen af te sturen naar gebr.Scheur.
Dat kwam goed.
Ik had een buurman die nogal een grote oude schuur had staan.Die huurman
zegde:"U kunt wel zeegras in de schuur laten persen".Dat leek mij goed, daar
het kort in de buurt was.Maar nu moest ik wel eene pers, schalen en gewigten
kopen.
Wierpakhuis van Joh. Takes in de Noorderbuurc
