Een brief van Peet Jannetje aan haar nicht Maartje
Noefer febr.1992
Waarde Maartje,
Ik liep somaar wat heen en weer te steerte.liek wel nurgens toe te
kenne komme,dus docht ik:weet je wat! Ik plak 't gat neer,'n komke
poeiermelk voer me (warreme sukkelaad is goed foer de koud en buuk-
seerte) en ga Ma skrieve
As je 30 jare in 't Kroaiegat woent.wil je as ouwe kokker wel op de
hoogte blieve wat der an durp beurt.
Je hewwe de krangt wel;Ik hew 't nüws liever uut de eerste hangd,sal
ik maar seage.Der staat niet in wie ók weer om de boeskip moet.
Allienig we lópe wat te pèèwe an Noefer,café van Dirk van Jurrie is
sloten der komt een kruienier,of het postkantoorke mee verhuust?
As je om boeskippe gaan,den sien je nag eris de ien of aar.
'Iesbaantje hèwwe se onger water set en een stelletje snotbriebels
binne besig een stel natte koese te hale,leerse of hölleste an skeelt
niks, Der salie die purken ok weer over ansproken worren.
Nou matje, skrief eres weerom,hoe of de sake an durp staan.
Den wacht ik dat of,of aars span je de koets maar deris in.
't beste den maar,Peet Jannetje.
Antwoord van nicht Maartje.
Waarde Peet
Je brief haew 'k guster kregen en ik docht metien maar weerom te
skrï éven
Dat van Dirk van Jurrie z'n kafe hadde we ok hoort, wij haewe dèèr nag
der es te mözzele eten weestdat was deer goed foer mekaar. Maar niks
blieft et zellefde.
An dorrep beurt niet barre veul bezonders.
Et skaase het ok niks foersteld deuze winter, 'k Heaw vanzellef wel
weer een blom vroren had. Die had ik een betere plaas geve moeten.
Maar de kattus blomt alweer en buten komme de witte hempjes bij bosse
te foerskien.
'k Ben guster nag bij opie weest, deer waar alles goed mee. Allienig
dorrevt ze niet meer om boeskippe, op de fiets is ze ang dat ze foalt
met die góéte in de strèèt en as ze lópende gaat, den rije ze der tone
uut der skoene.
Gróvvader waar naar et hoekje loaben, ze kriege nou welhaast der bankje
weerom, den kenne ze temisten weer zitte.
Voerige week had Jan van Betje nag asijn op z'n tabakspruum dèèn, die
had ie efkes uut z'n mongd leit om te eten. Nou, deer was ie nag puur
over in z'n wiek skoten, want hij lust gien suur
Peet, ik zou zégge tot skriefs den maar weer.
Je nicht Maartje.
244
