60
In Kornwerderzand werden de huizen opgeblazen omdat ze in de
vuurlinie lagen
Ons huis lag in het spergebied, waar waarschijnlijk de brug en
de spuisluizen zouden worden opgeblazen. Dat is gelukkig niet ge
beurd
We kregen de opdracht naar Oosterland te vertrekken. Met vele
Sluiswegbewoners namen we onze intrek in de jeugdherberg, waar
de familie Bosker het beheer voerde.
De meeste mannen bleven op hun post. Met de kinderwagenwaarin
behalve ons zusje van achttien dagen, nog vele andere dingen
werden vervoerd, gingen we op pad. Vriendelijk werden we opge
vangen.
Thuis waren de kippen voorzien van zon twintig kilo kippenvoer
en de teil met spinazie bleef midden in de tuin staan.
Buiten de jeugdherberg werden zogenaamde schuilkelders gegraven
met eroverheen takkenbossen. Ons werd evenwel verteld er niet
overheen te lopen, anders zouden we erdoor zakken. (Dit alles
diende om ons te beschermen tegen vallende bomen.)
Verder werd ons de raad gegeven bij gevaar een pan op het hoofd
te zetten. De soldaten liepen strijdlustig rond en schoten met
hun geweer op overkomende vliegtuigen. Dit laatste werd hen ech
ter van hogerhand afgeraden. Het had geen enkele zin, ze zouden
zich alleen maar verraden.
Het werd toen wel een wat nerveuze toestand.
De tweede dag werden er gewonde soldaten afgevoerd. Er lagen ook
dode militairen in een vrachtwagen.
De volgende dag moesten we uit de jeugdherberg, omdat deze ge
bruikt moest worden voor terugtrekkende soldaten. We moesten lo
pen naar Hippolytushoef en van daaruit werden we met een vracht
wagen naar Medemblik vervoerd, waar we bij een burger familie
werden ondergebracht. Hier bleven we zonder veel gebeurtenissen
te hebben beleefd.
